hi there,
Gisteren dacht ik nog; leuk om effe te bloggen over mijn stone carving workshop en dat ga ik ook doen hoor, maar de aardbeving speelt de hele dag door mijn hoofd. Was een beetje een rot dag door alle verschrikkelijke berichten, het continue nieuws, verslagen van collega's waarvan familie onder het puin zijn weggehaald maar gelukkig nog leven en van die rots die vlak naast de kerk is gevallen waar een vader en zus van een vriendin in zaten voor een begrafenis. Bizarre ervaringen en vooral zo verdrietig. Rijdend in de auto van en naar huis hoor ik oog getuigen verslagen en een vrouw die haar verhaal voorleest dat ze gisteravond laat heeft zitten schrijven. Enorm indrukwekkend en ik zit met tranen in mijn ogen achter het stuur. De angst om je kind en je partner, ik kan me er zo goed alles bij voorstellen en het maakt heel veel los bij me, because we've been there. Waar is -ie? leeft hij nog? Pfff voel de angst van toen weer in mijn keel zitten terwijl ik dit schrijf.
Ik heb net bij de supermarkt een tas boodschappen gedaan om te doneren morgen in de council doos die ook mee gaat op konvooi naar CC en verder natuurlijk geld overgemaakt naar the red cross, dat is waarschijnlijk veel nuttiger. Vandaag een twee tal 'konvooien' zien langs gaan van ambulances, politie auto's en andere hulpdiensten, allemaal op weg naar CC. We hebben ook al veel helicopters horen overkomen. Hans heeft zich opgegeven bij the medical council als vrijwilliger maar nog geen verder bericht gehad. Wellicht heeft het ook even nodig om uberhaupt te weten hoeveel hulp ze nodig hebben. Veel mensen proberen weg te komen uit angst voor de volgende quake. Dit keer zijn er heel veel naschokken en korte tijd na elkaar. Op dit moment staat het Grand Chancellor hotel scheef en vrezen ze voor instorten. In dat hotel zaten wij een week voor de eerste grote quake vorig jaar September.
Over het bericht dat CC in puin ligt van Hans van gisteren; in het centrum zijn 2 grote gebouwen echt helemaal ingestort, veel gevels en daken zijn ingestort en daarbuiten is wel veel schade aan huizen richting het epi centrum. Diverse oude gebouwen hebben het loodje gelegd en ook in Lyttleton, het epicentrum van de beving is de schade groot. Van een van de totaal ingestorte gebouwen in Christchurch is nu officieel gezegd dat het not survivable is en dus zijn de searchers zich op andere gebouwen aan het richten. Tot woede en verdriet van de familie die buiten op straat staat te wachten. De inschatting is dat er 100 mensen in zitten. CC zit zonder water, er is wel weer stroom maar riolering werkt ook niet en zo kan je wel doorgaan. Maar dat kunnen jullie verder wel lezen op de links die Hans gisteren op de blog heeft gezet.
Over to stone carving; afgelopen weekend was het zover en kon ik me weer eens lekker uitleven. Omdat het drie dagen was dacht ik; moet te doen zijn zo'n groot blok. Zie foto!
Links staat Anke met een half blok en dat grote blok daarmee moest ik het doen.
Ik had iets in gedachten waarvan ik wist dat het hoog gegrepen was maar ik had eigenlijk geen zin om iets anders te doen. Een ander probleem was dat ik het gewoon niet kon tekenen in 3D; twee omhelzende figuren, geispireerd door het beeld dat op het plekje van onze jongens staat in Rijswijk. Dat heb ik verder aan niemand uitgelegd tijdens het weekend, maar voor mij heeft het maken van dit beeld een enorme gevoelswaarde. Of het echt wat zou worden of niet deed er minder toe.
Donna en Brett, the organising artists, vonden het leuk dat ik wat abstracts te doen, weer eens heel wat anders dat een koru of andere meer NZ-symbols die je veel ziet. Hieronder rechts zie je het blok zoals het was na dag 1, waarop ik het blok liggend had bewerkt om de kleine figuur eruit te halen. Toen moest ik uit dat bovenstuk nog een hoofd gaan halen en dus de bijl maar weer ter hand genomen. Ik heb heel wat staan te hakken.
De foto's van hieronder zijn van dag drie, weet niet precies in welke volgorde maar nu ging het erom de 'armen' en schouders vorm te geven. Veel veilen met name en ook weer wat hakken. Anke maakte een gehurkte figuur die uit het blok naar voren komt.
En hieronder het resultaat aan het eind van dag drie, ik ben er tevreden over. Nu moet het nog helemaal geschuurd worden en gesealed voor water. Dat schuren verandert ook de hele look van de steen weer, dus daar ga ik me komende zondag in de tuin op storten.
Gelukkig kwam Hans me halen met de trailer; hij en twee andere - mannelijke - carvers hielpen om het beeld erop te leggen.......en daar ligt -ie nu nog. Eerst moeten we een steek karretje regelen om het daar te zetten waar het gaat staan in de tuin. Daar ga ik het dan ook afmaken, wel zo praktisch want het is geen doen om het te vaak te verkassen. Het was een enorm leuk weekend met een hele leuke groep mensen met allemaal heel verschillende achtergronden met met dezelfde wil om iets moois te maken. Ik ga zeker weer volgend jaar en ik denk Anke ook. Hans ziet het ook zitten dus we moeten ons nog op tijd opgeven want er kunnen maar 20 man meedoen. We hebben ook nog twee kleinere blokken mee naar huis genomen want oamaru stone is niet makkelijk aan te komen en we hebben nu de smaak te pakken!
Hans heeft ook een crea weekend gehad en heeft zijn derde lamp gemaakt, deze gaat op trade me en dan kijken wat het wordt!
Als jullie het leuk vinden om nog eens wat meer foto's van oamaru stone carving te zien, is het leuk om op de site van Brett te kijken http://www.kenosculpture.co.nz/ Leuke, insprirerende vent die naast 4 dagen als financial advisor professioneel aan het carven is en alleen nog maar in opdracht beelden maakt. Hij was 1 van de twee artiesten tijdens deze workshop.
tot gauw, als het beel helemaal áf is en z'n plekje heeft gevonden volgt er nog een foto.
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)
