Al een tijdje niets meer over de praktijk geschreven. Er was ook niet zoveel te melden. Dinsdag was echter weer een vreemde dag. Eerst een aanvaring met een 22 jarige die zijn 'Sickness & Benefit vernieuwd moest hebben. Op mijn vraag waarom hij S&B kreeg begon hij geirriteerd te vertellen dat ik niets van zijn leven wist, dat hij het heel moeilijk had gehad en dat hij kon zien dat ik er niets van snapte omdat ik een geweldig leven zonder tegenslagen had met alles wat ik maar wensen kon. De beste jongen stond binnen een minuut op de stoep, zonder vernieuwing uiteraard. Van binnen nog briesend hielp ik de volgende patient, een oudere man die uit zijn aktetas een dikke enveloppe pakte en aan mij gaf. Terwijl ik de brief opende vertelde hij dat dat een voorbeeld was van hoe hard zijn ontlasting was. Mijn verbijsterende gezicht aanschouwend verklaarde hij dat het ok was, het zat immers in papier. Daarna weer zo'n patient die beweerde nog echt tabletten thuis te hebben terwijl de computer klinkklaar aantoonde dat dat echt niet zo kon zijn; 'Sir, either you have a completely different calender than the rest of the world or your pills are able to multiply in the box'. Ondanks mijn uitleg dat dat echt niet mogelijk was bleef hij volhouden. Erg vermoeiend. Toen de volgende patient met een glimlach een doorzichtige pot tot de nok toe gevuld met een gelige vloeistof midden op mijn bureau zette schoot ik uit de slof; 'Excuse me ma'm, this is my desk, you can't put a jar of urine on it, that's not hygienic'. Zij stotterde onthutst: 'But that is selfmade apple jelly, for you'. Gelukkig kon ze lachen om mijn uitleg en tijdens de koffie hadden de anderen ook de grootste pret.
Thuisgekomen vond ik deze rij koeien allemaal in de richting van ons huis kijkend. Het zijn de ongeveer 350 koeien van de overbuurman die blijkbaar iets langs het hek had gestrooid. Was een erg geestig gezicht. Ben zelf bezig om onder de hekken te sproeien met gif. Afgelopen zaterdag begonnen, maar binnen twee uur begon het gigantisch te hozen en dus kon ik weer op nieuw beginnen. Op het moment van het hozen stond de arme Nienke in haar tentje op de Sustainable Home & garden fair naar een hoeveelheid modder te kijken die dwars door haar stand stroomde. Gelukkig kwamen er toch nog heel wat mensen, mede omdat vlakbij de nieuwe Mega Mitre 10 werd geopend (een SUPER GAMMA, heerlijk).
Omdat we naar Nederland komen en ons daar in het verkeer moeten begeven hebben we gisteren maar weer een de golf sticks opgepakt. Onze voorraad Nederlandse 'swear words' was al wat stoffig geworden, maar na gisteren zijn ze weer paraat. Toen we bij 'de golf' (gatver) aankwamen zaten Doug en een paar vrienden op het terras een biertje weg te slaan. Zij vertelden ons dat er op dat moment cross country werd gespeeld. Onze gezichten lieten blijkbaar duidelijk zien dat we geen idee hadden waarover het ging. In plaats van de normale banen te spelen gingen ze van de een naar de andere, dus afslaan op de 16e in de richting van de 2de. Onze logische reactie was; 'but that's how we always play, no problem'.
De golfbaan leek trouwens een beetje op een echt slagveld. Na de storm van vorig jaar zijn dit seizoen preventief een heleboel bomen weggehaald (bejaardes die door bomen worden geveld zijn hier ook onacceptabel) en de resterende boomstronken waren aangestoken om ze verder te verassen. In de rook, met een snel ondergaande zon was een potje golf spelen een vreemde ervaring.
Nog een berichtje dat jullie te goed hebben van me, wij zijn vorige week woensdag kampioen geworden. Tegen de kampioen van de voorgaande 5 jaar wonnen we geflatteerd met 6-0 in de finale. Dat werd natuurlijk met enkele Heini's (alles wordt hier afgekort, 30-30 is thirties) gevierd. Vandaag, 1 april, toch nog een grap op de praktijk. De computer verbinding met Pharmac, een organisatie die over de medicijnen gaat, deed het weer eens niet en om Special Authority (ja ja Nederlandse collega's, ook hier die onzin) te krijgen voor een geneesmiddel moest ik derhalve een fax laten versturen. Krijg ik het ding terug zonder enig nummer erop. Ik boos natuurlijk 'there must be a real blonde person sitting on the other side'. Wat bleek, onze assistente had het aan zichzelf gefaxd. Over blond gesproken, een 1 april grap voor haarzelf. Tot slot nog een leuk berichtje uit onze krant en waarschuwing voor mannen die vreemd gaan:
revenge.
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)