Hans en Nienke: 24 maart 2011: WOMAD, too mad

Ga er maar even voor zitten. Lang verslag, maar onderweg kan je vast wat muziek aanklikken als begeleiding. WOMAD is weer achter de rug, we moeten weer een heel lang jaar wachten. Net als voorgaande jaren was het fantastisch, 3 dagen mooi weer met veel vrienden en heerlijke muziek.

Vrijdag middag snel de tenten opgezet, inclusief die van vrienden die natuurlijk net kwamen aanrijden toen hun tent stond. We vermoeden dat ze ons net als vorig jaar hebben gadegeslagen vanaf de andere zijde van de race course. Anyway, nadat we even geborreld hadden gingen we op weg naar het festival terrein.

Een eerste avond met Calypso Rose (Trinidad & Tobago), Amadou en Mariam (Mali, bekend van de WK voetbal), Rango (Egypt/Soedan), Afro Celt Sound System (Senegal, Guinea, England, Ireland, Scotland) en Nitin Sawney (England) was als vanouds geweldig. Op de foto hierboven het blinde koppel Amadou & Mariam.
Amadou & Mariam (MALI) – Africa

Het gesnurk van Guy gaf velen een indruk van wat een aardbeving in kan houden. Maakte hij ruimschoots goed bij het ontbijt. Om je door zo'n heel weekend heen te kunnen slaan is een behoorlijk ontbijtje nodig: gebakken spek met eieren, worstjes en champignons van de BBQ, kan niet Engelser. Bij gebrek aan blikopener geen witte bonen in tomatensaus (hoorde ik daar een kransslagader een zucht van verlichting slaken).

Genoeg fuel voor een potje tennis in de vroege morgen. Had van Google een pagina uitgeprint met public tenniscourts in New Plymouth. Nou konden we de straat niet vinden en nadat men in een winkel zelfs de wijk niet eens herkende viel het kwartje, het was Plymouth in England. Gelukkig had TomTom een oplossing, 17,3 km de andere kant op en daar hebben we wel degelijk in de brandende hitte een balletje geslagen (OK, 4-6 2-6, maar Erik is dan ook wel 10 jaar jonger). Grappig detail, toen we op de terugweg langs dezelfde winkel reden bleken er vier tennisbanen zo'n 300 meter verder te liggen. Dank u wel sTOM sTOM.

Intussen strekte Nienke met Guy even de beentjes in het park, waar ze dit fraaie plaatje van de vulkaan schoot.

Op zaterdag weer veel muziek gezien en geluisterd. Er zijn echter ook workshops, kook sessies (met artiesten) en podia waar artiesten over zichzelf vertellen. En niet te vergeten voedsel van alle zijdes van de wereldbol. Hier Calypso Rose die vertelt hoe ze met haar calypso's de regering van T&T heeft laten vallen. Sidestepper,
Sidestepper (Colombia) – Logozo

Trinity Roots,
Trinity Roots (NZ) – Home, Land & Sea

Rhombus (Wellington),
Rhombus – Mile high club

Rhombus (NZ) - Swans

N'Faly Kouyate (Guinea) en

N'Faly Kouyate – A la la, Jarabe la la

The Cat Empire waren wel de grote hits van de zaterdag.
The Cat Empire (Australië) – How to explain

Mana Maoli uit Hawai liet horen dat daar toch wat verdwaalde Oostenrijkers met hun gejodel moeten zijn beland. Tiki Taane met de Dub Soldiers (NZ) was veel te luid en niet goed, maar Paddy Fee (NZ) sloot het geheel toch weer goed af. Op de terugweg door het fraai verlichte park even een stop bij de wat kitcherig aandoende (zo voelt dat niet na enkele glaasje te veel) waterval.

Na de traditionele vette hap (het ontbijt dus en niet het in Nederland gebruikelijke bakje wereldoorlog direct na het stappen) en de verfrissende douche (in containers) weer op naar het terrein. Uiteraard moesten Nienke en ik als festival smaakmakers even op de foto. Het is ons nog steeds een raadsel waarom we niet de prijs voor het best geklede stel hebben gewonnen.Het festival staat o.a. ook bekend vanwege de fraaie vlaggen. Dit maal vlaggen met Aboriginal art. Ik moet Nienke gelijk geven dat die bamboe vlaggemasten ook fraai zijn (ze moppert nog steeds over mijn classy masten). Ik ga volgende week maar eens zelf wat bamboe planten.

Op zondag ook de parade van de kids die in het kinderdorp hun muziek instrumenten en festival kleding hadden gemaakt. Marsha (Erik en Miriam) en Gracie (Gareth en Jules) proberen nog wat meer gehoorschade aan te brengen.

Die dag nog een aantal andere goede bands gehoord zoals Sola Rosa (NZ) en
Sola Rosa – Turn around

Sola Rosa (NZ) – Don’t leave home

het buitengewoon vermakelijke Hanggai die een Chinese impressie van John Wayne (inclusief zweepje) ten gehore bracht.
Hanggai (CHINA) – Xiger xiger

Gareth en Gracie in een lach wedstrijd halverwege de dag.

Later op de zondag trad de Afro Celt Sound system nog eens op met een nog betere performance dan de vrijdag. Het hoogtepunt van het festival wat mij betreft.

En terwijl Nienke vrolijk bleef doorswingen (echt zonder pilletjes)

deed Miriam het al wat kalmer aan en gingen bij de kids de lichtjes langzaam uit.

Ze moesten echter nog even wachten tot de laatste tonen waren gespeeld.

The Afro Celt Sound System – Whirl-Y-Reel 1

The Afro Celt Sound System – Dark moon

Op de terugweg bleek onze auto nog een verrassing in petto te hebben. Lampjes die niet horen te branden deden dat ineens wel en dus moesten we even langs de garage. Helaas stond de nieuwe FJ Cruiser daar niet te pronken en bleek het euvel snel verholpen te zijn. Pech dus en toen ook de Dutch shop in Bulls nog dicht bleek te zijn (ziekte) leek het toch nog een mindere dag te worden. Gelukkig lag er een pakje uit Holland te wachten met drop en tijdschriften. Wauw.

Tot slot nog een parade van andere aanwezigen op het festival:

Darn, they told me WOMAD was short for World of meat and delicacies.Wat komt er nog een geluid uit zo'n oud vrouwtje hè?Aren't we in the wrong musical? Should it not be Jezus Christ Superstar?

Heb ik mijn mooiste broek aangedaan wil nog niemand met me dansen.

Frodo? Sam? Pippin? Where art thou?

You know, once I was an artist myself. If I could just remember the name of the band.I normally don't walk in a pyama with wings, I lost a bet with my wife!

Darn, he did promise not to drink too much, now look at him!

I know I lost you last year, but this is a bit overdone!
En toen kwam er een jochie met een hele grote snuit ......Tot slot nog wat muziek van het weekend: