2 december 2011: Summer is here

We kregen een brief van de council (jawel, dezelfde als waar Nienke werkt). Ze wilden het strand terug brengen in de staat van voor de mensen; slechts native plants e.d. en dan ook nog in een bepaalde samenstelling. Derhalve moest de native karo (waar het vol van staat, ook in onze tuin) wijken en zou dus besproeid gaan worden met gif. Geweldig plan natuurlijk voor dat enorm drukke strand waar dagelijk horden mensen van de natuur komen genieten. Echt een project waar je in deze moeilijke tijden geld in gaat stoppen. Enfin, de buurt kwam in het geweer en dus hadden we een meeting met de mensen van de council en de region. Aardige ecologen die vol enthousiasme vertelden dat investeringen (we have a very limited budget) van nu zouden resulteren in een prachtig strand over een jaar of 400. Weinig aanwezigen waren onder de indruk, temeer omdat de meerderheid ruim boven de 50 is. Mijn opmerking dat over 400 jaar het water 2 meter hoger zou staan viel dan ook in de smaak. Na een goed gesprek kwamen we overeen dat ze met een beter plan zouden komen en vooralsnog weg zouden blijven van onze kant van het zandpad, daarmee onze karo's beschermend. De andere buren waren blij met de mededeling dat het strand opgeruimd zou worden door the Department of Corrections, maar zij realiseren zich niet dat ons stukje paradijs nog vrij onbekend is bij het inbrekers gilde. Ben zelf beduidend minder blij met in oranje geklede pottekijkers met ball and chain. Vervolgens kregen we nog een leuke ecologische tour over 'ons' strand.De natuur is mooi, maar de evolutie is nou eenmaal een feit. Proberen de tijd stil te laten staan is niet realistisch. Zelfs de dieren evolueren. Hier zie je een fazant die onze buiten douche uitprobeert. Jammer genoeg voor hem kan hij net niet bij de kraan. Inmiddels is de zomer echt begonnen en dat betekent dat we jullie helaas even jaloers moeten maken.Thuis komen is echt een genot. Al het werk in onze tuin werpt eindelijk zijn vruchten af. Het staat er allemaal prachtig bij.Kapiti island ligt weer heerlijk fotogeniek te wezen.En de avonden zijn als vanouds prachtig.Vorige week kregen we onze gitarist Andrew White met zijn gezin op bezoek. Hij had een vriend meegenomen, Owen van Larkins, een gitarist uit Australie die tot voor kort deel uitmaakte van het duo Hunter Van Larkins (op you tube te vinden). Daar zaten we dus in de tuin, sippend van een Grolschje, knabbelend aan toostjes met Kikorangi cheese, genietend van het middag zonnetje en twee kerels die een prive concertje gaven. Kan je vertellen dat je met recht jaloers mag wezen. Geweldig.Natuurlijk is er nog meer dan genoeg te doen op het land. Vandaag hebben we heel veel troep weggebracht naar de 'tip'. Nienkes vrije dag, maar als solid waste manager kom je niet makkelijk weer weg van de 'tip'. Daar moest nog even uitgebreid gediscussieerd worden over contracten, de locatie van de autobanden, weggehaalde bomen, gerecycelde tegels, etc. Die tijd moest natuurlijk weer ingehaald worden en dus stonden we nog tot laat te werken.Dat wil zeggen, sommigen van ons. Anderen stonden de ondergaande zon te bewonderen.Maar daar kan je haar toch geen ongelijk in geven? We rekenen on rijk met deze vergezichten. Over rijk gesproken. Iemand liet een bericht in ons gastenboek achter om hen te bellen in Belgie. Vreemd! Hebben we toch maar gedaan. Het bleek de bank in Arendonk (waar ik mijn opleiding deed) te zijn. Blijken we daar nog twee rekeningen te hebben. Op de ene stonden we 50 euro negatief, maar op de andere 1350 positief. Of we de rekeningen wilden sluiten en zo ja waar het geld naar toe moest. Omdat we geen Nigeriaans accent bespeurden en we via internet de naam van de beste man bij KFC Verbroedering Arendonk konden plaatsen lieten we ons wantrouwen varen en wat blijkt; na wat heen en weer gemail staat het bedrag inderdaad op onze rekening. Toch weer een paar flesjes champagne op ons feest eind van het jaar. Inmiddels met honderd gasten, we krijgen er steeds meer zin in. Hoewel, onze waterpomp liet het afweten en dus moest er een nieuwe komen, een Grundfos (Deens neusje van de zalm) van 1400 dollar, hallo. Misschien toch maar gewoon een rose? We sluiten af met muziek van voornoemde gitaristen. Het eerste nummer is van Owen en heet Wandering hands.Het tweede nummer heet Koto en is van Hunter Van LarkinsHet laatste nummer heet Hemfort hill en werd in Canada opgenomen door Andrew White en Owen van Larkins