Sunday 20 November 2011

20 november 2011: Klompen

"Well bugger me, the first time in my life I see a man walking on wooden shoes", aldus de verkoper in mijn favoriete winkel Bunnings. Ik moest daar zijn omdat de trailer hoognodig een nieuwe bodem (marine grade plywood) nodig had, de laatste keer dat we compost haalden ging nog maar net goed. Ik legde hem uit dat die dingen best comfortable lopen en dat het per ongeluk op een spijker staan meestal geen consequenties heeft. Hij was onder de indruk maar het leek hem toch niets voor hemzelf. Ik was op mijn beurt weer zeer onder de indruk van de rekening. Pfft, een paar balkjes voor de nieuwe kippenren, bodempje voor de trailer, nog wat schroeven, lijm, nietjes en krammen en we zijn weer 350 dollar lichter. Gelukkig heb ik al bijna een nieuwe lamp af. Maakte me enigzins zorgen om de enorme vislucht die rond de lamp hing, maar ik kon de bron niet localiseren. Was al bang dat ik het ding met aftershave moest besprenkelen toen Nienke thuis kwam en haar tas op een paar door haar verzamelde schelpen zette. Een smerige vloeistof uit een van de schelpen maakte haar tas vermoedelijk voorgoed onbruikbaar. Wel een reden om weer te gaan shoppen, je hebt nooit genoeg tassen nietwaar? Anyway, ik had alleen nog wat extra driftwood nodig. Op naar het strand dus. Door de straffe wind (ons landgoed is inmiddels test site voor vlaggenmasten)was het driftwood hoog opgestapeld. Niet alleen zijn die klompen erg handig bij het lopen op het stenen strand, maar je kan er ook een flinke schop tegen een stapel hout mee geven zodat je beter kan zoeken. De klompen bleken minder handig toen het ineens hard begon te regenen. Met mijn neus tussen het driftwood had ik die bui niet aan zien komen. Geen idee of er een klompen hardloop kampioenschap is, maar ben bang dat ik daar niet voor zal kwalificeren.
Het is niet de hele tijd zo erg hoor. We hebben inmiddels onze eerste BBQ er weer op zitten.Margareth en Doug kwamen eten met zoon en vrienden. Omdat zij door een wat moeilijke tijd gingen springen wij wat bij. Ik had al een forse pot lasagna gemaakt en een Franse stoofschotel. Of het beviel? Volgens Margareth had Doug gezegd "I'm gonna propose to Hans". Sippend aan een Grolschje kon hij zich daar niets van herinneren! Het was nog wat fris tijdens de BBQ, maar het is dan ook nog voorjaar, getuige de jonge vogeltjes die dagelijks vanuit hun hokjes om hun ouders krijsen.Gisterenmiddag Nienke nog uit de brand kunnen helpen toen ze (hoe krijg je het voor elkaar) een potje van een plank pakte en daardoor een stukje kruidnagel in haar oog kreeg. Met behulp van een wattenstaafje werd dat er weer uitgelepeld en zo was haar NLP weekend toch nog gered. Samen liepen we nog even naar de weilanden waar onze koetjes grazen. We zijn inmiddels ervaren koeiepoep inspecteurs en kunnen melden dat het drenchen goed heeft geholpen. In plaats van natte flatsen en vieze staarten liggen er nu keurige hopen en zijn de achterwerken schoon. De jonge mannen zien er duidelijk beter uit. Tot zover het weinige nieuws uit NZ. Slecht nieuws uit Tsjechie helaas. Een blik op de stand in rugby divisie 1B laat zien dat de kans dat Nederland mogelijk de tegenstander van de All Blacks zou kunnen zijn op de volgende WK in Engeland kleiner dan 'nul' is. Degradatie naar de groep met Andorra, San Marino, Liechtenstijn en de Faroe eilanden dreigt.We eindigen weer met muziek. Mijn piano leraar vroeger had zo'n slechte adem dat mijn pianospel nooit was is geworden. Zie deze jongedame (5 jaar) nou eens en bedenk dan waar ik met wat het gebruik van wat meer Macleans had kunnen zijn.Ongelooflijk die jonge artiestjes, heerlijk om even op You Tube te zoeken als je even geen patienten hebt. Maar ja, dan denk je dat je je zoon cello hebt leren spelen en dan krijg je dit (je moet het echt even kijken, zelfs als je het verschrikkelijk vindt):We sluiten af met een prachtig stuk (The cello song) gebaseerd op de Prelude uit Bachs cello suite, door Steven Sharp Nelson: