Op vrijdag begon het al wat te zeuren en gedurende het weekend kwam de 'bad old memory' helemaal terug. Mijn 46 (locatie van het verdraaide ding) was al sinds een jaar of 6 a 'real pain in the ass' zoals de engelsen zeggen. Vullingen, al twee keer een kroon, twee keer een wortelkanaal behandeling en nu kwam het dus in volle hevigheid terug. Zondag AB begonnen, maandag werk afgezegd, de tandarts-assistente om een afspraak gesmeekt. Ik mocht komen. Helaas niet zoals in de film 'romantisch' eerst een fles whiskey voor de behandeling. Slechts een prikje. Daarna de gevreesde tang (don't worry, it's just the porcelain you hear) en voor het eerst van mijn leven heb ik een stukje lichaam ingeleverd. Rest van de week dus vloeibaar hetgeen goed uitkwam met een concert van Rod Stewart op een winery. Vloeibare spullen zat.
Op vrijdag al naar Napier gereden en lekker langs de haven gegeten. Helaas bleek ons motel inderdaad langs de weg te liggen en appartement 7 zelfs zo'n beetje op de stoep. Zelfs de oordopjes hielpen niet helemaal waardoor we op zaterdag wel vroeg de stad in moesten om wat te shoppen. Lunchen op de beach met sushi en de weekend krant, heerlijk. Daarna met de bus naar het concert. Kijk eens wie daar ook instapt.....
Inderdaad, alsof de duivel er mee speelt. De hele tijd mooi weer en dan begint het te regenen. Van onder onze 'tarp' nippen we aan onze Mission Estate reserve chardonnay en knabbelen aan de toastjes met Nieuw Zeelandse kaasjes, terwijl we ondertussen de wolken proberen weg te staren. We zitten tegen een stijle heuvel aan en diverse mensen slippen op hun tocht naar de WC of van de wijnbar naar beneden hetgeen resulteert in een soort menselijke bowling baan. Strike!
Gelukkig wordt het droog als Rod uiteindelijk begint. Met maar liefst 27 songs wordt het een geweldig concert en een crowd van 27.000 man zingt uit volle borst mee.
Het eind was wat vreemd, hij zei dat het de laatste song was en weg was hij na de laatste noot. Geen encore, geen afscheid/dank. Beetje maf. De chardonnay en pinot gris hadden er in ieder geval voor gezorgd dat de oordopjes deze keer niet echt nodig waren. Allerlei plannen voor de volgende dag dreigden in het water te vallen toen 's ochtends de auto niet meer wilde starten. Een paar sparks bij het startkabelen legde de auto computer definitief het zwijgen op. Gelukkig wist de AA monteur (echt alleen voor auto's) de boel te resetten en konden we op pad naar Clifton vanwaar onze tocht naar de Gannet colony begon.
Met een tractor over het strand onder de imposante kliffen. Hier een fraai voorbeeld van een miljoenen jaren oude aardbeving die een verschuiving van 9 meter veroorzaakte.
Een waar paradijs voor (amatuer) geologen.
Op vrijdag al naar Napier gereden en lekker langs de haven gegeten. Helaas bleek ons motel inderdaad langs de weg te liggen en appartement 7 zelfs zo'n beetje op de stoep. Zelfs de oordopjes hielpen niet helemaal waardoor we op zaterdag wel vroeg de stad in moesten om wat te shoppen. Lunchen op de beach met sushi en de weekend krant, heerlijk. Daarna met de bus naar het concert. Kijk eens wie daar ook instapt.....Inderdaad, alsof de duivel er mee speelt. De hele tijd mooi weer en dan begint het te regenen. Van onder onze 'tarp' nippen we aan onze Mission Estate reserve chardonnay en knabbelen aan de toastjes met Nieuw Zeelandse kaasjes, terwijl we ondertussen de wolken proberen weg te staren. We zitten tegen een stijle heuvel aan en diverse mensen slippen op hun tocht naar de WC of van de wijnbar naar beneden hetgeen resulteert in een soort menselijke bowling baan. Strike!Gelukkig wordt het droog als Rod uiteindelijk begint. Met maar liefst 27 songs wordt het een geweldig concert en een crowd van 27.000 man zingt uit volle borst mee.Het eind was wat vreemd, hij zei dat het de laatste song was en weg was hij na de laatste noot. Geen encore, geen afscheid/dank. Beetje maf. De chardonnay en pinot gris hadden er in ieder geval voor gezorgd dat de oordopjes deze keer niet echt nodig waren. Allerlei plannen voor de volgende dag dreigden in het water te vallen toen 's ochtends de auto niet meer wilde starten. Een paar sparks bij het startkabelen legde de auto computer definitief het zwijgen op. Gelukkig wist de AA monteur (echt alleen voor auto's) de boel te resetten en konden we op pad naar Clifton vanwaar onze tocht naar de Gannet colony begon.Met een tractor over het strand onder de imposante kliffen. Hier een fraai voorbeeld van een miljoenen jaren oude aardbeving die een verschuiving van 9 meter veroorzaakte.Een waar paradijs voor (amatuer) geologen.Moesten we toch nog een stukje klimmen aan het eind, maar er waren nog wel wat overtollige calorietjes te verbranden. Op de top delen we het uitzicht met de Gannet colony.
Wat een prachtige vogels. Er zijn diverse jonkies van verschillende leeftijd en dus in verschillend plumage.
Spanwijdte van tot 2 meter.
Een tweede colony leeft op 'the saddle', 'the saddle colony' (hoe kom je erop, vast een prijsvraag aan vooraf gegaan).
De jongste zit nog helemaal in de wol.
Show of for who?
Duikbommenwerpertje spelen. Ze kunnen tot 8 meter diepte duiken.
Helaas begint de klok richting de 5 te gaan en moeten we aanstalten maken om weer naar Kapiti te rijden.
Wat een prachtige vogels. Er zijn diverse jonkies van verschillende leeftijd en dus in verschillend plumage.Spanwijdte van tot 2 meter.Een tweede colony leeft op 'the saddle', 'the saddle colony' (hoe kom je erop, vast een prijsvraag aan vooraf gegaan).De jongste zit nog helemaal in de wol.Show of for who?Duikbommenwerpertje spelen. Ze kunnen tot 8 meter diepte duiken.Helaas begint de klok richting de 5 te gaan en moeten we aanstalten maken om weer naar Kapiti te rijden.Een laatste blik op dit paradijsje. Dan stappen we in onze auto om te ontdekken dat alles het weer doet op de radio na. Moeten we dan gaan praten op de terugweg? Gelukkig blijkt er nog voldoende leven in mijn oude Nokia N73 te zitten, die ook nog behoorlijk verrast met een alleszins acceptabel volume en daarnaast zo'n 8 Gb aan muziek blijkt te bevatten. We dineren in de auto met de restanten brood en kaasjes. Zo, Rod zit erop, nu Womad, Keb Mo en Earth, Wind & Fire nog. De muziek kan natuurlijk niet anders dan van Rod zijn. Eerst 'The first cut is the deepest' (origineel trouwens van Cat Stevens)Dan You're in my heart' En we sluiten af met 'Sailing'
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)
