(gemaakt door Di Conway) mee naar huis te nemen. Helaas begon het toen te regenen en dus gingen we maar naar huis. Na de heerlijke lunch op het strand van Opunaki strandden we in Maxwell waar een volgende art gallery ons de weg 'versperde'. Hier brachten we weer ruim een uur door al keuvelend met de eigenaresse die werken van artiesten uit heel NZ had staan. Een fraai beeld van Rik Land, die helaas in 2009 overleed, beviel ons wel heel erg en zo eindigde ook deze blote dame in de auto, naast de grote bak aardbeien van de blueberry farm (die geen blueberries meer had).
Tijdens het gesprek met deze eigenaresse kwam ook mijn lamp nog ter sprake en die wilde ze wel in de gallery ophangen. Dus binnenkort hang ik tussen beroemde NZ artists! Was net een beetje met mijn hoofd in de wolken blijkt een ander art piece beschadigd te zijn. Happy feet is nu Un-happy foot!
Helaas was een parasol door de wind omgeblazen en deze had in een ongelukkige val een kleine beschadiging op de bek van happy feet gemaakt, EN zijn voet gebroken. Alsof er iets in de lucht zat. Onze kippen waren sinds de verhuizing minder eieren aan het leggen. We zaten er al over te denken om ze te vervangen. Zit ik een stuk fence te repareren zie ik ineens vanuit een ooghoek een trosje eieren liggen tussen wat groen!
Bij nader inspectie blijkt even verderop nog zo'n gevalletje van insubordinatie te liggen. Alles bij elkaar zo'n 19 eieren, waarvan natuurlijk niet duidelijk is welke ervan van gisteren en vandaag zijn en welke dus al even in de zon hebben gelegen! Roerei in het bos dus.
Het tuig, en wij zorgen zo goed voor ze. Welke kippen krijgen er nou elke morgen een lekkernij? De dames krijgen nog een laatste kans en anders wordt het enkele reis Guy, die een heerlijk inheems gerecht in gedachten heeft. 't Is wat met die beesten. Zat ik lekker te lezen in mijn badjas, belt de buurman aan; had flink wat appels gekregen van een kennis maar 'couldn't be bothered' om er appelmoes van te maken, of mijn varkens ze niet wilde hebben. Rare vraag, die beesten zouden zijn auto op eten waar hij bijstond, ze eten alles. Enfin, piggies happy, ik weer naar mijn boek. Staat de buurman 15 minuten later weer aan de deur. Jouw koe staat in mijn weiland. Was dat beest met de vlinders in haar buik weer over het hek gesprongen en stond schouder aan schouder met haar lover te grazen.
Links de onze, rechts de duidelijk wat steviger gebouwde typische lesbo koe die haar zo dol maakt. Hek niet eens kapot, denk dat ik haar ga inschrijven voor het onderdeel hoogspringen op de Moo-lympische spelen. Ondertussen had Nienke een heel succesvol weekend met haar Sustainable Home and Garden Show die ondanks een paar drupjes (de weersvoorspellers hier zijn in zoverre betrouwbaar dat als zij zeggen dat het gaat regenen je rustig een BBQ voor 100 mensen kan organiseren) een groot aantal bezoekers trok. Nienke was weer even dicht bij haar oude werkomgeving, het council gebouw wordt gerenoveerd (in feite een heel nieuw gebouw, maar door het renovatie te noemen scheelt het weer consents en dus tijd), zo doe je dat dus als council, goed voorbeeld.
Ik typ dit nu na onze tennistraining vanavond. Een van mijn teamgenoten smashte van dichtbij de bal in mijn gezicht. Mijn oogkas en neus vingen het grootste deel van de klap op, maar mijn linker oog is wat wazig (what's new?) en voelt een beetje gekneusd. Leuke sport niet? Beetje muziek dan maar. Eerst weer een nummer van onze eigen Anouk, en prachtig nummer van haar laatste CD;'What have you done':
en als laatste het prachtige nummer 'Pearls' van India Arie (eigenlijk een cover van het origineel van Sade). Ze won hier in 2010 ene Grammy voor en de trouwe luisteraars zullen het nummer Palea van Dobet Gnahore hier doorheen horen, dat hebben de dames zo zelf zo in elkaar gezet, prachtig:
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)