11 maart 2013: Blok hoofd

De twee nieuwe stiertjes zijn gearriveerd en zijn langzaam aan ons aan het wennen. Vanwege de verzengde droogte (wat we hier al niet doen om bij jullie in het nieuws te komen) sproeien we heel wat af, o.a. het weiland waar zij in lopen. Dit om toch maar wat groen te kunnen presenteren. De twee oudere stiertjes lopen nog steeds in een zuidelijker weiland rond waar nog voldoende gras staat. Komend weekend zou het gaan plenzen (gaan wij net naar WOMAD, heerlijk). We zullen zien, dat hebben het tenslotte al vaker gemeld.

Het weekend stond in het teken van het omaru stone carven. De dag ervoor hebben Nienke en ik alles in gereedheid gebracht en met behulp van een paar sterke armen stonden alle blokken klaar voor de aanval.

In de brandende zon werd er meteen flink gehakt en gezaagd. Slechts 5 veteranen en maar liefst 7 novieten zijn het hele weekeinde bezig geweest.

Donna, de master carver, met groene pet, gaf iedereen bemoedigende tips en schouderklopjes.

Ik had haar een 20-tal designs laten zien en liet haar kiezen. Dat werd dus de meest gecompliceerde en bewerkelijke van de pagina.

Gelukkig was er genoeg tijd voor pauzes, m.n. voor de erg noodzakelijke aanvulling van de vloeistof niveaus. Iedereen had echter ook nog een taak voor het eten gekregen van meester organisator Nienke en dat was zonder uitzondering allemaal heerlijk. Van de verse visfiletjes tot heerlijke brownies en van vissalades tot BBQ. Echt top.

Trevor, van oorsprong een bouwer, haalde een blok uit een blok en liet iedereen versteld staan met zijn kunstwerk, zijn eerste pas. Lukte natuurlijk alleen maar vanwege de continue Arbeidsvitaminen (mijn goude ouwe) die door de speakers galmden en op Janes en Trevors uitdrukkelijke verzoek door een speciale speaker vlakbij hen. werd ook zeer gewaardeerd door de anderen om ons heen, iedereen stond mee te zingen of te neuriën.

Die avond was het heel erg gezellig rond onze nieuwe firepit. Niet helemaal legaal omdat er een total fire ban was, maar het hoorde er gewoon bij.

Zondag was het weer heel erg warm, zo erg zelfs dat sommigen van ons een soort infuusje nodig hadden om op de been te kunnen blijven.

En de resultaten? De pacific masks waren erg in dit jaar, 3 stuks maar liefst.

De witte stenen steken erg mooi af tegen de groen tuin en de blauwe lucht.

Mijn beeld is nog niet af, het heeft nog wat schuren nodig en wellicht zelfs nog een gat aan de rechter kant.

Het is in ieder geval anders van welke kant je er ook naar kijkt.

Hoewel deze zijde het fraaist blijft.

John, uit mijn tennisteam was ook in zijn nopjes met zijn paas eiland creatie.

Er zijn natuurlijk altijd mensen die vroeger weg moeten, maar hier het opruim team met hun creaties.

En Nienke dan hoor ik mensen roepen? Die heeft eerst haar beeld van het Otaihanga weekend weer omgebouwd en verfraaid. Die staat nu op de plek waar haar beeld van vorig jaar stand. Inmiddels is ze alweer begonnen aan een grote schelp.

Nienkes beeld hier rechts.

Ondertussen krijgen we berichten uit het zuiden dat Philip en Lineke zich kostelijk vermaken, eten verse crayfish aan boord te midden van albatrossen en pinguïns en genieten net als wij ook van het fraaie weer. Judith maakt zich op voor de reis naar het Zuidereiland en heeft net haar vriendin Miriam opgepikt. Wordt het dan rustig bij ons in huis? Nee hoor, over morgen komen Gareth en Jules met kids om met ons naar WOMAD te reizen en de week erop zijn Philip en Lineke er weer voor een weekendje Hawkes Bay. Awful!