27 september 2013: Music

Wat is muziek toch geweldig. We hadden kaartjes bemachtigd voor het concert van the Fat Freddy's Drop in Wellington. In 'the opera house' een heerlijk kleine venue met 2 balkons, alles dicht op het podium. Swingde (kan volgens Nienke helemaal niet als je op je krent in je stoel blijft zitten) helemaal de pan uit, echt geweldig. De band zelf was razend enthousiast en bleef maar hameren op het feit dat ze in hun 'hometown' speelden. Ze maakten zelfs meerdere malen foto's van zichzelf voor het enthousiaste publiek. Een van de beter concerten die ik heb gezien. Nienke was minder enthousiast omdat ze niet mocht dansen in de loop paden, maar had desalniettemin een geweldige avond.

Het was trouwens nog best een klus om er te komen. We reden Wellington binnen en dachten een aardige open parkeerplaats gevonden te hebben vlakbij de 'Opera house'. Ineens begon het te bliksemen en donderen zoals we nog nooit gezien hebben. Alsof er een waterval over ons heen viel. We gaven al snel het plan op om naar de parkeerautomaat te rennen en een paraplu ter hand te nemen. Met de wissers op high speed zochten we een parkeergarage op. Het regende zo hard dat de afvoerput op de bagane grond een fontein was.

Even later, toen we met Gareth, Jules en Rob bij een Maleisisch restaurant wat aten voorafgaande aan het concert was dat water heel hard nodig. Chili's bleken het hoofd ingredient van elk gerecht. Heerlijk, maar er waren heel wat flesjes Tiger beer nodig om de rode hoofden af te koelen. Na het concert moesten we nog even verder blussen in Molly's Malones Irish pub, waar een stel jongeren als toegift nog een heerlijk live staaltje goude ouwe weggaven. Gelukkig hoefden we niet helemaal naar Te Horo te rijden, maar waren we weer welkom bij Maartje. Daar zagen we bij het ontbijt een van de vele bootraces van de afgelopen week. We hebben verloren en gewonnen. De Kiwi's verloren de finale van de Amerikaanse boot (met slechts 1 Amerikaan aan boord) met 8 Kiwis en 6 Australiers in het team en een boot die vrijwel helemaal in Nieuw Zeeland gebouwd was. De boot won dankzij de miljoenen van een Amerikaan die van Boeing een automatisch snufje voor de zeilen had wat uiteindelijk de doorslag gaf. Belachelijk natuurlijk allemaal dat spelevaren van een stel verwende miljonairs. Onze regering heeft er zelfs 40 miljoen in geplemd (en al toegezegd dat volgend jaar weer te doen). Zouden we toch wat verpleeghuizen (hier totaal onbekend) van kunnen bouwen. U ziet, bij ons is het niet anders als bij jullie. National hier, VVD bij jullie, allebij totaal vervreemd van de werkelijkheid. Miljoenen bezuinigen in de zorg, maar als de Amerikaanse ambassadeur straks bij Rutte langs komt bestellen we gewoon nog wat extra JSF's. Je wilt die huichelaars tenslotte te vriend houden (lees: Rutte wil nog wel eens keer naar het 'White house' om de voeten van Obama te kussen).
We hebben hier in Waikanae een grote art gallery (Artel) en daar hangt sinds deze week prominent boven de counter een van mijn lampen met een 'pretty steep' prijskaartje van NZ$ 959. Belachelijk volgens mijn motiverende levenspartner. We zullen zien, de gallery ligt aan Highway 1, op weg naar Wellington. Iets ander publiek dan de galleries in Maxwell en Shannon.
Wat pech deze week met apparatuur. Wil ik gaan gras maaien komt er ineens iets zwarts langs vliegen, een stuk van de vliegriem, volledig versleten. Dan maar met de push mower, geen power, spring van de carborateur verdwenen (klinkt technisch niet? Maar dat heb ik van de reperateur, ik weet niets van die dingen, tot grote ergernis van wederom mijn ondersteunende levenspartner). Die springs zijn blijkbaar belangrijk bij allerlei dingen, zelfs het klepje voor de benzine van de auto schijnt er een te hebben. Rij ik naar Paraparaumu voor de tennisfinale, op de laatste druppels. Kom bij de benzine pomp, zet in een handeling de motor af en open het klepje van de tank. Niets. Kon niet tanken. Nog net de club gehaald (en de finale gewonnen) waarna een van de bouwers (brute kracht) me met het klepje hielp. 'Spring' verdwenen. Nou verdenk ik toch een paar vogels op onze property!
Laten we maar bij muziek blijven. Fat Freddy's drop dus. Hier eerst met Blackbird van hun gelijkgenaamde laatste album en vervolgens met Flashback van hun eerste album 'Based on a true story'. Lekker relaxed.