8 september 2013: Oh oh, au.

Weinig excitement in Nederland, of het moet de fraude in de zorg zijn. Wie zag dat nou aankomen. Beetje excitement in te Horo Beach. Een walvis (een echte humpback) kwam even dobberen voor ons strand. 't Beesie heeft daar een paar uur liggen wachten op .... tja, op wat. We hadden hier al eens seals en orca's gezien, maar nu kunnen we deze ook af tikken. Alsof we in Kenia op tour zijn. Nou is het hier ook een beetje een paradijsje. Landa kwam dan ook even bijkomen deze week in onze 'retreat'. Taaide aan het eind van de week met opgeladen batterijen weer af naar Welly, maar liet wel iets achter: witlof. Hier zo zeldzaam als goud. Zit nu te typen met een restje ham/witlof/ei/kaas/puree schotel, daar kan geen Michelin ster tegen op.

De club trainer kwam tijdens de competitie even langs lopen en merkte achteloos op 'Oh ja Hans, ik heb je opgegeven voor de 'inter club competitie', je doet natuurlijk wel mee niet?'. Ach ja, een derde competitie, waarom ook niet. Deze is echter wel een van de het meer sado-masochistische karakter voor een oude man als ik. Er wordt van me verwacht dat ik weer singles ga spelen tegen teenagers. Op zoek naar mijn jeugdige ik, of een genante ervaring in het ziekenhuis van het type 'daar heb je weer zo'n wandelende (waarschijnlijk hinkend) midlife crisis die zo nodig moet bewijzen dat hij nog meekan'. Pffft. Speel nu 2-3 keer per week, maar dat zijn wel dubbels! We moeten nu echt eens werk van dat testament gaan maken. Als of dit allemaal nog niet genoeg was hebben we ook de Routeburn track geboekt. Het moest er maar eens van komen. We hebben hier nog geen meerdaagse wandelingen gedaan. Alleen de Tongariro crossing. Vanwege Nienke knie (gelukkig hebben we een excuus) hebben we maar de luxury version geboekt. Dat wil zeggen dat er constant koffie en thee is onderweg en er ook nog eens lekker gekookt wordt voor je. Als je bij de hut aankomt staan ze voor je klaar met een glaasje wijn en een toestje kaas! We moeten alleen maar onze eigen kleren, slaapspullen en water te dragen. Om te oefenen gingen we vrijdag maar even de bergen in hier achter ons. Een fraaie wandeling achter Waikanae tot een hoogte van 514m met een prachtig uitzicht over Kapiti en Kapiti island.

Fraai weertje weer. We besloten de moeilijke terugtocht te nemen, een stijle afdaling over een met boom wortels, lianen en modder vergeven pad. Glijden en glibberen.

Maar dan wel weer met een prachtig uitzicht over de Tararua's onderweg, waar dus toch nog steeds sneeuw op ligt. Goede oefening.

Hier een typisch stukje Kiwi gereedschap, waarbij tevens gedacht is aan de pauzes.

't Weekend was weer fraai. Dienstje (tja, die lastige dingen horen er ook bij), training en daarna de wind en zon trotseren op het strand. Jules en Gareth kwamen op bezoek en genoten van de heerlijk venison burgers. Zie hier het zondag middag tafereeltje, worstjes braden boven het kampvuur. N.B. het is hier nog steeds winter.

Nog een zeer inspirerende film gezien deze week, de film 'Searching for Sugarman', het waar gebeurde verhaal over de miskende zanger Sixto Rodriquez, die wereldberoemd was in Zuid Afrika, zonder dat hij het zelf wist. Ga zijn CD's gewoon bestellen, he missed out on too much already! De muziek van vandaag dan. Omdat ik dit catchy nummer een paar keer draaide in de studio tijdens het werken aan een nieuwe lampshade hier de muziek vandaag; van Ayub Ogada; Kothbiro: