22 januari 2015: We love 'long' weekends!

OK, raden maar wat dit is. Onderaan kun je je antwoord intypen. Antwoord volgende week.

Zoekplaatje moest zo aan het begin van deze blog van Hans (uiteraard), nu maar hopen dat je er wijzer van wordt volgende week want ook ik heb geen idee ;-)
Afgelopen weekend was weer een vier dagen weekend vanwege Wellington Anniversary. Vraag niet waarom, maar de grote steden hier in NZ vieren hun verjaardag. Het maakt ook niemand uit zolang het maar een vrije dag is! Dat gaf ons ruim de tijd om zowel nuttig als 'ontspannend' (nou ja) bezig te zijn. Zaterdag morgen reden we eerst een auto bij Waikanae de bergen in naar een parkeerplaats en vervolgens naar de start parkeerplaats in Otaki Forks, bij Otaki de bergen in. Om de Pukeatua track te lopen, onderdeel van de Aoterao Track van Noord naar Zuid NZ. 6-7 hr lopen to de auto in Waikanae.

Eerst omhoog klimmen naar 812 meter, starten op zo'n 200 meter dus dat was een goede klim en ook flink stijl. Niet erg dat het bewolkt was die dag, toch nog wel een graad of 20. Prachtig dicht native forrest met relatief veel vogels voor NZ en grote oude bomen.

Mooie mossen op de bomen, prachtige groene kleuren en alleen het geruis van de bomen en je eigen gehijg........pff. Voor mindfulness hoef je in dit land geen cursus te volgen of een cent te betalen; back to nature provides it all.

Als echte Hollander had deze meneer met het rode shirt toch al weer heel snel de minpunten gevonden; het was wel errug modderig (waar), het pad was weel heeeel slecht onderhouden (ik denk gewoon helemaal niet) en de weg naar beneden was dan ook nog eens toch wel zeker 2 uur heeel erg stijl (ook waar maar daar had deze padvindster een oplossing voor en grumpy guy mocht een stok lenen). De omschrijven van Doc; largely unformed track klopte als een bus.

Wat ik dan het minpuntje vond was dat toen we boven kwamen met een knorrend maag na zo'n 3 uur lopen we nog net deze foto konden maken en toen begon het te regenen!! Even snel onze boterhammen opeten een beetje uit de wind en toen het bos maar weer in. Echt pech, want je kon ver zien; over Te Horo en Otaki helemaal naar Levin. Uitzichten en dan niet veel zien; het achtervolgt ons sinds die Routeburn Track waar we op de dag van de grootste uitzichten niets gezien hebben....
En ja, daarna was het bos bos en nog eens bos, geen uitzichten meer 2,5 uur lang heel jammer. Niet dat je er echt tijd voor had want het was klimmen en klauteren, opletten om geen enkels te breken. Goeie oefen 'walk' voor onze drie daagse 'great walk' rond Lake Waikaremoana die we net geboekt hebben voor 16 February, maar als zodanig we zullen 'm niet toch niet aanraden.

Na een avondje in de tub om onze bovenbeen spieren te vertroetelen al kijkend naar een idiote NL film: Borgman (ook al geen aanrader :-)), hadden we nog twee dagen vrij, heerlijk. Duidelijk een weekend om de jaarlijkse hoeveelheid van 12 kg augurken om te toveren in sweet & sour gherkin relish (oftewel de Te Horo versie van Atjar Tjampoer). Kost een dag maar dan heb je ook wel echt lekker boterhammen met kaas voor de rest van het jaar. Onze vrienden informeren ook af en toe of we niet een potje mee kunnen nemen..

Hans ging voor de derde dag door met het olieen van de nieuwe teak tuinstoelen en tafel maar doet dat vrolijk en fluitend met lekkere Budha Bar muziek, zelfs nadat hij toch ruim twee uur in onze Van in de hitte bezig was geweest om de gordijntjes te installeren die hij via Trade Me had weten te scoren. Trooper! Minpuntje van dat laatse was dat deze trooper drie dagen rond kerst heeft geworsteld met het maken van gordijntjes die nu dus (op twee na) overbodig zijn. En bedankt, volgende keer graag eerst op Trade Me kijken. Maar mooi zijn de stoelen en de tafel! Hopelijk gaan deze het langer uithouden dan onze eerste aankoop die nu na 5 jaar letterlijk uit elkaar vallen. Es kijken hoe lang teak het zout kan weerstaan.

Omdat Hans toch zo lekker aan het lakken was bedacht ik bij het halen van de derde bus olie dat het met dit warme weer ook een goed idee was om de trap te lakken die na 4 jaar inmiddels flink verkleurd is. Zonet is de derde laag erop gegaan en hoewel de zon verkleuring niet ongedaan is knapt -ie er wel van op. Aan de muur komt binnenkort een handgeweven traditionele Maori cloak, gemaakt door onze vriendin en artist Birgit. Haar eerste echt commissie en voor ons heel speciaal. Na nog weer een gezellig avondje bij het vuur met vrienden, kon onze 2 en 3-daagse 'werk' week beginnen. We love summer in NZ! Op naar het volgende weekend dat net vanavond begonnen is. Take care, Nienke
De muziek is van de nieuwe CD van Brooke Fraser: Je suis pret