10 juni 2016: Catlins revisited

Inkopen voor ons tochtje naar de Catlins, het ongerepte zuidelijkste stuk Nieuw Zeelands schoon, en dus vrijwel zonder navul stations. Hier in Balclutha liep al het winkel personeel in camouflage kleding rond, Zelfs de gezichten hadden groene en bruine strepen. Allemaal omdat dit weekend het eendenjacht seizoen begint. Meestal betekent dit dat er een paar gewonden gaan vallen. Vaak veroorzaakt door klunzigheid met de geweren of door alcohol en niet ondenkbeeldig, combinaties daarvan.

Zelfs hier op het terrasje in Kaka point, genietend van ons ontbijtje hoorden we de schoten om ons heen.

Dit cafe'tje had speciaal voor de dames zelfs een ontbijtje georganiseerd. Ik weet inmiddels dat veel dames zelf mee gaan schieten.

Op Nugget point was het in ieder geval lekker rustig. Nog net zo fraai als 9 jaar terug.

Ook de estuary in Papatowai was nog steeds erg fraai. Het huisje waar we destijds overnachten was niet meer te vinden, maar de fraaie kust nog wel.

Kennen jullie dat figuur nog uit 'the Pirates of the Caribbean'? Waarschijnlijk zijn hier zijn stoffelijke resten aangespoeld. OK, het is geen schedel van een of ander zeemonster maar een stuk zeewier.

Zelfs nog een flinke wandeling gemaakt naar King's rock. Dat is de bult in zee, net voor Nienke op de foto. Niet genaamd naar de Engelse koning, maar naar ene William King. Wat hij op de rots moest is me niet geheel duidelijk, maar het is een pokke eind lopen om te vissen.

Fraai zicht over Tautuku Bay vlak voor de sunset. De dampen komen op uit het woud.

How's that for a infinity pool!

We hebben echt heerlijk gegeten bij de Whistling Frog, een zeer ongezellig uitziend restaurant op een soort van resort. Duidelijk een kok die van het buitenleven houdt want met zijn kwaliteiten zou hij elk gerenommeerd restaurant in Wellington of Auckland blij maken. Heerlijke verse inktvis en helemaal perfecte lambs rack. En dat met een Pitch Black biertje (Stout, met een hint van caramel en chocola en nog iets denk ik want de fles melde: 'not for vegans'), gebrouwen in Invercargil. Een tractatie.

Vroeg op 's ochtends om de vloed voor te zijn. Een bezoekje aan de Cathedral caves. Indrukwekkende grotten.

In de strijd tegen de sandflies hebben we een nieuw hoofdstuk bereikt. Letterlijk dan. Een van deze absoluut nutteloze beestjes zag in die kale plek op mijn hoofd een soort helikopter land plaats en begon daar een gaatje te boren.

Deze lucht piraat overleefde zijn daad uiteraard niet, maar ik hou er wel een jeukende plek aan over. Een hoed dus vanaf nu!

Nog even terug gereden om de Suzuki Shoppingbag te vullen (waren we vergeten, net als 9 jaar terug). We hebben daarna nog diverse pogingen gedaan om de calorieën van de voorgaande nacht te niet te doen. O.a deze wandeling naar Lake Wilkie, zo glad als een Spiegel.

En nog eentje naar naar McLeans falls.

We arriveerden vroeger dan gedacht in onze 'bach' in Curio Bay en konden derhalve nog genieten van ons fraaie uitzicht.

Uiteraard de rotsen beklommen en het geweld van het inkomende tij aanschouwd/bewonderd.

Daarna zagen we de eerste Hector dolphins door de golven duiken (in het midden van de foto zie je er twee). Deze baai staat daar bekend om en je kan hier in het wild met ze zwemmen. Ondanks het feit dat de boekjes vertellen dat hier een warme golfstroom langskomt vonden Nienke en ik de temperatuur van het water toch net iets aan de chilly kant daarvoor.

Daarbij geholpen door het feit dat het op ons dek erg goed toeven was en

we van hieruit zelfs buitengewoon goed zicht hadden op de geweldige capriolen van die dolfijnen.

De laatste dag van ons weekendje bezochten het fraaie Waipapa point, waar we 9 jaar geleden in het zonnetje lagen na te denken over onze toekomst. Toen nog niet wetend dat we hier nu weer van natuur zouden genieten.

Beetje nostalgie dus, en we hebben het gevoel dat de boys er nog steeds bij zijn.

Ook nu weer erg veel vogels. Deze 'shags' kwamen in grote getale opwarmen op het strand. Niet gehinderd door het jachtseizoen. Na heerlijke verse cod in Bluff hebben we in Invercargill nog even het museum bezocht en door het park gewandeld. Daar mag niet gejaagd worden en dat was te horen, alleen maar lachende eenden.
Nienke is weer huiswaarts en ik maak hier nog wat dagen vol. Al wat donkerder en kouder geworden. Winter komt eraan.