20 april 2008; we've moved!

We zitten in ons nieuwe huis (de grijze in het midden). Eergisteren zijn we overgegaan. In twee keer rijden! Eigenlijk wel lekker als je weinig spullen hebt. Al die bagage die je in je leven bij elkaar sprokkelt en nauwelijks gebruikt zit nog in onze container die nu vermoedelijk ergens bij India rond dobbert. Er staat dus niet veel in ons huisje. Twee nieuw gekochte luie stoelen, wat eetkamerstoelen, een door mijzelf gemaakte tafel en vers geschilderde 'shelves'.

De laatste in gebroken wit en oranje (als je daar deze zomer mee op je nek door Oostenrijk loopt vraagt niemand wat je met die kastjes doet, zo oranje dus). Die tafel was ook nog een heel verhaal; onze nieuwe tafel is nog niet klaar en komt dus pas over 2 weken. Dus ging ik zelf maar een tafel bouwen; plaat multiplex gekocht, flink in de botenlak gezet en toen op zoek naar tafelpoten. Daar sta je dan te stuntelen in de NZ Gamma; I'm looking for prefabricated .... eh, verrek, wat zijn tafelpoten in het Engels??? Ahh, you mean table legs (logisch). No, we haven't got those (classic joke, ook logisch)! Bij de NZ Praxis gekeken, bij de NZ Hubo, etc. Nergens tafelpoten, en ook geen schragen. Op internet gekeken, worden allemaal in China gemaakt, maar hier niet verkocht en ik kan niet wachten op dat nieuwe handelsverdrag tussen NZ en China. Ik hoor Nienke nu al zeggen "wie maakt er nou eerst een blad en zoekt dan pas poten!" en dan heeft ze een punt. Dus maar een telefoonpaal gekocht (ja die kun je dan wel weer krijgen) en daar 4 poten van gezaagd met een goedkoop zaagje (al mijn gereedschap komt over, dus koop je nu geen duur nieuw spul). Ook in de botenlak gezet en het resultaat is best aardig. Gisteren toch nog even wat geshopt (wat bare necessities voor het huishouden) en een heerlijke koffie gedronken in Poirua. Lekkere koffie maken zijn ze hier goed in en het ziet er ook altijd leuk uit.

Deze week introductie gehad voor huisartsen in NZ. We waren met zijn vieren, nog een Nederlandse collega en twee Amerikanen. De ochtend begon met een preek van professor Monotone over financiële zaken als belastingen e.d. Gelukkig was er wat zwarte koffie voorradig. Daarna bleek het programma individueel te zijn en had ik vrij tot drie uur (hadden ze ook wel eens eerder kunnen zeggen). 's Middags naar het Te Papa museum waar we ook al geweest waren. En zo bleek de treinreis heen en terug het meest opwindende van de hele dag te zijn. Een prachtige rit langs de kust, hier en daar vlak langs de zee. Alles typisch Engels, deed me sterk terug denken aan de zomers dat ik in Eastbourne tennisles gaf. De dag erop ben ik met de auto gegaan omdat ik nog stoelen en matrassen moest ophalen; file!!!!!!!!!!! File in NZ, dat stond niet in het reisfoldertje!! Iedereen perst zich 's ochtends Wellington in en ik paste er nog maar net bij (parkeerplaatsje drie hoog achter bij het Westpac Stadium). Verhalen te horen gekregen over de farmacie hier, 'Work and income' (soort sociale dienst) en ACC, Accident Compensation Corporation, dat is een soort verzekeringsmaatschappij die dekking biedt aan alle Nieuw Zeelanders, maar ook tijdelijke bezoekers, voor ieder soort ongeluk. Als tegenprestatie zien de klanten af van claims tegen de veroorzakers van de schade (burgers, overheid, hulpverleners, etc.). Het gaat er niet om wie er fout was, maar dat het slachtoffer geholpen wordt. ACC doet ook nog aan preventie, reïntegratie, compensatie e.d. Interessante dag, maar nog steeds geen registratie. Volgende week moet ik beginnen en nu pas vragen ze ineens via de mail of ik counseling gehad heb van het overlijden van Tristan. Het gaat allemaal in een wat ander tempo en ik maak me er maar niet druk om.

Het weer is inmiddels aan het veranderen hier. Gisteren begon het strak blauw, maar al gauw werd het donkergrijs en kregen we een heel deel van de jaarlijkse 2.2 m over ons heen. Eind van de middag hebben we echter weer onder een strak blauwe lucht over het strand gelopen. Ook dat is Nieuw Zeeland, het weer kan hier heel snel veranderen. U bent weer bij, gegroet.