Hans en Nienke: 6 april 2008; volunteers

Van de week geschreven over de haaien en de stingrays. Inmiddels zijn onze foreign experiences uitgebreid met orca’s en aardbevingen (2 sec. en 't voelde als kracht 2 op de schaal van Madurodam; het bed schudde even en ik lag echt alleen in bed). Geeft allemaal wel een kick hoewel een Kiwi er nauwelijks meer van op kijkt. Op bijgaand plaatje een overzicht van de recente bevingen in Nieuw Zeeland en de 'mijne' stond er ook bij (zie hun website).

Tja, Nienke komt thuis met het verhaal dat ze vrijwilliger is op een eco-beurs. Haar collegae stapten op tijd synchroon terug. Derhalve wees Nienke mij ook maar als vrijwilliger aan en zodoende stonden we beiden op een regenachtige dag op een beurs over sustainable houses, groen, groen, eco en nog eens groen. Nienke heeft hier een voor Nieuw Zeelandse begrippen nogal bijzondere fiets (met bel, lichten, spatborden, bagagedrager, verend zadel etc.) en hun project gaat o.a. over fietspaden e.d. dus men dacht dat Nienke wel even met haar fiets de blits kon maken. Veel interesse voor een fiets die hier nauwelijks te krijgen is (we denken er over om een aantal Nederlandse fietsen te importeren en een handeltje te beginnen).

De hele happening was indrukwekkend; van recycled regenwater tot bouwstenen met 50% zaagsel. Isolatie en dubbel glas. Wel leuk hoor, we hebben er meteen een ‘natuur’ tafel gekocht, een dikke plak boom op twee andere plakken boom, beetje Flinstones. Alleen die regen, echt pijpenstelen. Nadat ik boodschappen had gedaan liep ik nog even langs Nienke om haar een paraplu te brengen, daarna op een drafje terug naar de auto. Eenmaal in de auto keek een jongetje in de auto recht tegenover me mij erg brutaal en met een meesmuilend lachje aan zo van “en nu?”. Daar had hij een punt want aan de kant waar ik zat zat geen stuur. Een vergissing die ik nog regelmatig maak. Zo sla ik ook nog wel eens af met de ruitenwissers aan (extra leuk op een warme dag) of tracteer een niets vermoedende tegenligger op lichtsignalen als ik gewoon mijn ruiten wil sproeien. Alles gaat hier natuurlijk met een Engelse slag. Zelf bloed geven gaat hier in pints! De postcode komt achter de woonplaats, het huisnummer vóór de straat, de yoghurt staat niet bij de melk, etc.. Allemaal wennen. Zo ook met de bedrijven hier. Geen Gamma, Praxis, V&D of HEMA. Voor onze verhuizing moest ik electricity and gas laten aansluiten op het nieuwe adres. Nienke had erover met de nieuwe landlord gesproken en die mailde de gegevens; contact energy. Omdat ze het de hele tijd over Genesis (niet de popgroep) had gehad en Nienke het over energy online had gehad ging ik het web op en bestelde de beide zaken online bij Genesis. Wist ik veel dat zowel ‘Contact energy’ en ‘Energy online’ ook energie bedrijven waren. Pas na een heleboel gezeur had ik de boel weer recht gebreid. En dan de juffrouw van NZ Telecom. Onze huidige provider kon het nieuwe huis (150 meter verder) niet aansluiten (sorry, no cable, that’s too far from our plant). 1 ½ uur met een zéér blonde (excuses dames) juffrouw met zéér zwaar Australisch accent aan de lijn gezeten. Aan het eind zei ze nog dat ik héél moeilijk was te verstaan vanwege mijn vreemde accent! Nou ja, we hebben straks weer telefoon en internet.

Vanavond wat vrienden jaloers gemaakt met ons nieuwe onderkomen en daarna lekker gegeten bij ons thuis. Mis wel mijn Indonesische kruiden. Ik had wat tarakihi (lokale vissoort) gemaakt in massala (uit de supermarkt) met santen, maar het was nauwelijks lekker pittig. Het schijnt dat we in Petone naast de Nederlandse winkel ‘the Dutch windmill’ Indonesische kruiden kunnen krijgen. Daar gaan we dan maar eens kijken (kan ik meteen wat drop en belegen kaas inladen bij de buren).

De work permit van Nienke is inmiddels binnen na veel gestuntel. Ik zit zelf nog steeds te wachten op mijn registratie en dan nog de work permit. Je begrijpt dat ze huisartsen hard nodig hebben en er dus alles aan doen om het allemaal zo snel mogelijk te laten verlopen. Ik moet dus nog wel minimaal twee weken wachten. Terwijl Nienke dus overdag aan het werk is hou ik me bezig met het verzamelen van wat meubels op onze lokale ‘marktplaats’ (leuk spelletje) en verder wat schoonmaken en boodschappen doen; een echte huisman! Ik moet misschien maar een leuke golf lerares zoeken. Van de week mezelf flink tegen gekomen toen ik ging fietsen. Met de mountain bike over het strand twee dorpen verder geraced en daarna door de duinen (duinen schrijf je hier met een grote ‘D’) en daarna was de energie op of was het nou de tegenwind. Flink stuk over het strand terug gelopen met de fiets aan de hand (iedereen naar mijn’platte band’ kijken) en daarna het laatste stuk maar over de verharde weg. Ben bang dat ik Beijing er deze keer niet in zit voor mij!