Ik hoor nu eigenlijk uit te slapen, iets waar je de hele werkende week over droomt (!?!?), maar dat lukt dus weer eens niet. Mijn boek net uit (Amerika natuurlijk weer op het laatste moment gered) en de administratie bijgewerkt. Dat was trouwens wel even schrikken, een energie rekening die ineens twee maal zo hoog is. Het is echt winter hier. Methven, waar we volgende week gaan skieen, ligt onder een hele dikke pak sneeuw en de toegangswegen zijn afgesloten. Stormwaarschuwingen helemaal up north.
Gisteren golven van 10 meter, ja ja hoor ik jullie zeggen, nou zie deze foto in de Dominion Post van gisteren van de ferry naar het zuidereiland. http://www.stuff.co.nz/domipost/4629941a23918.html Afgelopen woensdag ging ik even naar Wellington om onze aanvraag voor Permanent Residency in te leveren. Op de heenweg was het al hozen. Op een stuk waren agenten de weg aan het schoonmaken. Ik zag een agent een tak de zee in gooien die hij meteen terug kreeg toen een enorme golf hem vrijwel wegvaagde. Natuurlijk de camera niet bij me en dus geen wereldhit op You Tube. Later op de middag toen ik terugreed heb ik anderhalf uur in de file moeten wachten, genietend van de hoge golven voordat de snelweg weer werd vrijgegeven (lag bezaaid met driftwood en nog steeds meters hioge golven) en ik naar huis kon. De krant vandaag meldt dat er een 'One in 10 years storm' aan komt. Spannend. En ondertussen genieten jullie van de warme zomer. Toch een raar idee. Net als de kerstmis achtige jingles die ze hier nu op de radio draaien.
Op bijgaande foto zie je mij in de kou achter de laptop met een Karadzic uiterlijk. Zelf ook wat schoolsores opgelopen in het scheervlak en derhalve de huid even wat rust gegeven. Helaas is zelfs de baard grijs en dus geen stoer gezicht. Gaat er zo meteen dus af, daarmee Nienke weer helemaal gelukkig makend.
Zo meteen weer op huizenpad. Dat is nu een stuk lekkerder nu we ons huis in Bennekom hebben verkocht. Kan er een logeerkamer bij. Vorige week voor het eerst vrienden te logeren gehad hier met 3 kinderen. Vrienden uit Auckland beten het spits af. Was even moeilijk, maar verder een groot succes. De tafeltennistafel staat nog na te gloeien van de testosteron clashes. De kinderen genoten ondertussen van de 80 films die Floris en Tristan intussen hadden verzameld. We hebben zelfs de Flintstone tafel met zijn allen naar boven gekregen en natuurlijk belde Mac 5 minuten later op om te vertellen dat hij met 4 mates langs kwam. Hij gelooft nog steeds niet dat we met 3 mannen en 2 vrouwen die tafel omhoog hebben gekregen. Genietend van een welverdiend wijntje hebben we daarna baylonische pokervarianten bediscussieerd en zijn uiteindelijk maar geeindigd met een potje scrabble. Na dit succes zitten Nienke en ik klaar met onze agenda, u roept maar: ...
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)