4 november 2010: Herfst

Een van mijn patiëntes in Den Haag was een aardige moderne Marokkaanse jonge dame. Over een paar glaasjes thee besloten twee bevriende families dat zij moest trouwen met de neef van de andere familie. Zo gezegd zo gedaan. Neef Mohammed werd tussen zijn schapen op de hellingen van het Atlasgebergte geplukt en naar Den Haag afgevoerd. Binnen twee weken werd de prille liefde overschaduwd door zijn eerste paranoïde psychose. Slechts gewend aan de rust van de fraaie natuur in het Atlas gebergte, hooguit gestoord door wat geblaat van de wollige vriendinnetjes, werd de plotselinge overgang naar trams, vliegtuigen, bussen, Andre Hazes, Haagse Harry en dergelijke al snel te veel. Ik heb mijn ‘wits’ nog allemaal op een rijtje, maar moet hier wel weer heel erg wennen. Op mijn zoektocht naar leesbrilletjes en scheerolie bezocht ik even het Kruidvat. Vanwege de naderende (nog een dikke maand!?!?) sinterklaas en kerst (nog een kleine 2 maanden!?!) was de winkelruimte volgestouwd als een pakhuis. Ondanks de gevaarlijk overhellende dozen onnodige electronica (ik heb in mijn kleine week Nederland geen enkele noodzaak voor luchtbevochtigers kunnen ontdekken) en pepernoten van vorig jaar baanden veel te veel mensen zich tussen de prullaria door, ondertussen vrolijk kwetterend in hun mobieltjes. Natuurlijk staan in zo’n geval de leesbrilletjes helemaal achteraan. Ook het slapen valt hier wat tegen en dat is niet vanwege de jetlag. Door het dorp scheurende tractoren, auto's, bussen en treinen vroeg in de morgen maken de nachten kort. Het lijkt ook wel of ik elke deur die aan de andere kant van het dorp wordt dichtgegooid hoor. Het is gewoon anders. Ik was ook nog enigszins hoopvol toen ik met mijn ouders naar Den Haag ging dat de omstandigheden voor het autorijden hier flink verbeterd waren, immers de huidige regering vindt dat we hier 130 km/uur kunnen gaan rijden. Helaas kwam de wijzer zelden boven de 110 uit en dankzij de files bij elk klaverblad of weg opbreking (inmiddels net zo typisch voor Holland als windmolens, drop en klompen) betwijfel ik of er ook maar enige tijdswinst is tussen het rijden met 120 of 130 km per uur, anders dan een paar seconden eerder in de file aansluiten. Nou ja, wat verwacht je ook van een politieke partij de in het verleden verantwoordelijk was voor de nieuwe Zorgverzekeringswet die de premies door concurrentie goedkoper zou maken! En hun nieuwe VVD minister van Volksgezondheid, die vertelde van de week op TV dat men in kleine kroegen weer mag roken, u leest het goed, dit is de nieuwe minister van Volksgezondheid. Heeft waarschijnlijk zelf al wat rookschade opgelopen. Zo dat was weer genoeg politiek. Al met al genoeg voer voor een gezonde portie heimwee naar Kiwi land. Gelukkig maakte de prachtige herfstkleuren op de veluwe en in Bathmen veel goed. Nadat alle klusjes (deze klusjesman heeft de hoogste voorrij kosten ter wereld) waren gedaan en het hele boodschappenlijstje was afgewerkt (naast de koffer ligt een niet compatibele stapel spullen te wachten op het nodige geweld; het moet en zal erin) was er nog genoeg tijd voor wat tripjes met mijn ouders. Ben naar de begraafplaats geweest met ze en het graf van de jongens zag er mooi uit. Heel erg veel dank aan Florence en Susan die dat van tijd tot tijd bijhouden. Scheveningen nog aangedaan en heerlijk haring met uitjes gegeten bij Simonis (echte aanrader). De viswinkel daar is een museum waardig, heerlijk. In Vaassen met de familie in de Leest (2 Michelin sterren) gegeten. Heel erg verfijnd en erg lekker al had de wijn wat avontuurlijker mogen zijn (we zijn Europa niet uitgeweest). Nog de IJssel en Berkel route gereden met mijn ouders en plaatsjes ontdekt waarvan ik het bestaan niet wist. M.n. Bronkhorst en Doesburg zijn erg fraai. De ontelbare herfst kleuren maakte de route nog fraaier. Vanavond nog eten bij Han en Maaike en morgen de reünie van mijn oude studentenhuis. Op de weg terug vast ik dan maar 48 uur!