Hier laat de familie Engel zich op de Mimosa winery e.e.a. uitleggen over de Portugese en Spaanse druiven die hier gebruikt werden. Tom Tom is niet helemaal thuis in Aussi, volgens dat ding rijden we geregeld boven de oceaan en ook verteld hij je op het moment dat je de afslag passeert dat je daar af moest. Heb nog geprobeert of het wisselen van vrouwenstem naar mannenstem hielp, maar ik geloof niet dat het veel uitmaakt. 
Trosje pelikanen langs de weg. 
Fraaie zonsondergang in Eden (where else). Dit was ons uitzicht tijdens de alternatieve maaltijd op de stijgers. 
Australisch grapje: Slippery jetty (dat zijn die paaltjes die meer dan gedeeltelijk onder water staan). 
Pfff, iemand had gezegd dat er een ijsco kraam zou staan op dit verlaten strandje. 
I'll buy it, prachtige plek voor een tweede huisje. 
Geen ijsco tent en een verlaten strandje, maar iemand heeft er toch een picnic tafel achtergelaten. Hadden wij gelukkig een picnic bij ons, wat hadden we anders gemoeten?
Geen idee hoe zo'n shag smaakt, maar die boterham met Hongaarse salami (van butcher Hans) en Victoria cheese was toch aantrekkelijker. Die avond kregen de anderen een lesje eten bestellen van mij. Als ik geen garnalen bestel dan zal dat een reden hebben. Mijn sea food basket was geweldig, maar hun coconut prawns waren veel te droog, daar hielp zelfs de wijn niet meer. Tja, en als je dan aan Dutchies vraagt of alles naar wens was krijg je ook een eerlijk antwoord. Dat zijn ze down under niet gewend. 
Deze snelheidsduivel (met meer dan 200 km per uur de snelste vogel op aarde) is de Peregrine falcon die we bij de Agnes falls beslopen tijdens een maaltje muis. 
Een vriendelijke Zwitser nam ons even op de plaat. Zien en horen we op de terugweg nog twee kookaburra's, die het geluid van Australie produceren. Luister maar eens op deze link, erg geestig.
De Galah (pink cockatoo) hield ons met zijn andere gevleugelde vrinden wakker 's nachts. Krekels en dikke toads zongen nog wat aria's mee. 
De Fairy wren kon ons met zijn hoge piepje meer bekoren. 
Een stoere klim naar de top van Mount Oberon op Wilson promontory werd beloond met een prachtig 360 graden uitzicht. Zelfs Tasmanie was te zien. 
Tijdens de tweede wandeling van de dag kwamen we door dit bizarre bos van tea trees. 
All right, but that'll be the last hot chocolate with whipped cream. I really have to drive the others home. 
Koala op Phillip island. Ze slapen in de bomen en het zonlicht daarboven is erg fel. 
Wallaby tijdens de wandeling door the nature reserve. Aan het eind hadden we allemaal een stijve nek van het turen in de Eucalyptus bomen naar koala's. Die waren waarschijnlijk verstandiger dan wij en zaten met een temperatuur van 30+ aan een lekkere White Rabbit Dark ale te sippen in de dichtsbijzijnde kroeg. 
Altijd al een keertje willen zien in het echt, de Royal spoonbill (lepelbek). 
Met zijn kartbaan, pretparken en ontelbare take aways was Phillip island niet echt wat voor ons, maar we moesten natuurlijk nog wel even naar de wereld beroemde Blue penguin parade, de kleinste pinguins ter wereld. Commercieel opgezet (er was zelfs een skybox, wij zaten derde klas), maar desalniettemin heel erg leuk. Je mocht niet fotograferen, maar laat ik er nou eentje hebben gezien die helemaal in de vrije natuur op zijn moeder stond te wachten. 
Tijdens de tweede wandeling van de dag kwamen we door dit bizarre bos van tea trees. All right, but that'll be the last hot chocolate with whipped cream. I really have to drive the others home. Koala op Phillip island. Ze slapen in de bomen en het zonlicht daarboven is erg fel. Wallaby tijdens de wandeling door the nature reserve. Aan het eind hadden we allemaal een stijve nek van het turen in de Eucalyptus bomen naar koala's. Die waren waarschijnlijk verstandiger dan wij en zaten met een temperatuur van 30+ aan een lekkere White Rabbit Dark ale te sippen in de dichtsbijzijnde kroeg. Altijd al een keertje willen zien in het echt, de Royal spoonbill (lepelbek). Met zijn kartbaan, pretparken en ontelbare take aways was Phillip island niet echt wat voor ons, maar we moesten natuurlijk nog wel even naar de wereld beroemde Blue penguin parade, de kleinste pinguins ter wereld. Commercieel opgezet (er was zelfs een skybox, wij zaten derde klas), maar desalniettemin heel erg leuk. Je mocht niet fotograferen, maar laat ik er nou eentje hebben gezien die helemaal in de vrije natuur op zijn moeder stond te wachten. Inmiddels zijn we ondanks Tom Tom in Melbourne beland, maar vanmiddag hebben we nog even heerlijk gelunchd op Port Phillip estate in Red Hill, was aangeraden dor een vriendelijke dame van de Mooroduc estate waar we van een van de heerlijkste chardonnays van Australie hebben genoten, 97 out of 100 (dat is de score, niet het aantal flessen).
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)