28 augustus 2016: 21

28 Augustus 2016 - 13 verjaardagen zonder feestje, zonder reden om te vieren. Sommige jaren voelen we meer acceptance dan andere. Dit jaar gaat dat niet lukken; ik voel me toch weer even boos en verdrietig; we hadden een 21-jarige volwassen zoon moeten hebben die met z'n vriendin op bezoek komt en een heel level voor zich heeft en de hele wereld aan kan.
Maar niets van dat; hij mist alles en wij missen zoveel.

Voor Floris dit gedicht van Julie Liebrich, een lokale dichteres en een inspirerende vrouw. Want inspiratie hebben we nodig, om er toch weer een goed jaar van de maken zonder onze jongens. En die vinden we hier, op deze plek, kijken naar Kapiti Island in dit prachtige land.

The gulls
How can I say what happened on that night
in the undulating silk we call the sea,
when a mist concealed the island from my sight
as I became the water; and it, me.

The gulls, that night, the gulls they came in crowds
and I was just a wave so far from shore.
I raised my arms, ready to fly through clouds,
certain they would lift me - I would soar.

There are no words to talk about such times.
No metaphors can make that world unfold
in which the universe itself is just a rhyme
and life, the rhythm death dare not withheld.

I cannot tell you when I came to earth.
I can only say it was a kind of birth.