1 augustus 2016; Rural.

We wonen nu al een tijdje in Te Horo en hebben al die tijd nog geen ongewenste bezoekers gehad, d.w.z. niet van die lui die eens willen zien of die breedbeeld buis ook bij hen thuis leuk aan de wand hangt. Of het alarm het deed was dus maar de vraag, Toch maar eens in die Statenbijbel dikke handleiding van Bosch gekeken. Mmm. Van de code voor de zelf test werd ons alarmpje niet koud of warm. Blijkt het zoute water en een legertje insekten de nodige elektronika behoorlijk te hebben aangevroten, Niet dat dat ook maar enige alarmbellen deed afgaan bij ons dure systeempje. De alarm repair man keek het hoofdschuddend aan. Let wel, dit was nadat men eerst met een zogenaamde cherrypicker moest komen, want dat is wat 'Health and Safety' tegenwoordig eist. Na wat geklaag van mijn zijde dat het allemaal wat lang duurde kon het echter ineens ook met een ladder, mits ik die dan vasthield (als je bij een dokter met je kop op het beton stuitert is het kennelijk minder erg). Na zijn mismoedige blikken over dit deel van het alarm (duidelijk Chinese rommel) pakt hij een nieuwe van ...... hetzelfde merk uit de van. Kiwi logica. Anyway, ding gemonteerd, krijg ik ineens een telefoontje van Nienke dat ze door het huis gebeld werd en rare pieptoontjes hoorde. Het alarm deed het dus, voor het eerst. Nou betaal je een smak geld voor die rommel en dan zou je toch verwachten dat het toch gerenommeerde Bosch met een iets meer gedistingeerde boodschap zou komen dan piep-piep-piep. Iets van 'Uw alarm gaat af' of 'Als U hard naar huis rijdt kunt U ze ook de afstandsbediening nog meegeven' of iets dergelijks. Maar ja.

Gelukkig ook nog wat afleiding. Vrijdag eerst met een aantal van Nienkes collegae gegeten en getafeltennist. En zaterdag een diner met mijn tennis club.

Iedereen werd weer verzocht om een gerecht in de slow cooker mee te nemen. Omdat vlees het belangrijkste is in Kiwiland was de verhouding ongeveer 100 gram vlees op een rijstkorrel. Ik had extra veel Marokkaanse beef/abrikoos/rozijn schotel gemaakt zodat we nog het een en ander konden invriezen. Ik zit de komende week weer in het zuiden en dan is een kant en klaar maaltijd voor Nienke wel lekker en handig.

Na de maaltijd zagen we de tweede helft van 'onze' Hurricanes (Wellington) tegen de Chiefs, die tot ieders groot genoegen gewonnen werd door de Canes. Die mogen volgende week die nu thuis de finale spelen van de Super XV tegen de Zuid Afrikaanse Lions.

Zondag even lunchen aan zee, waar we persoonlijk de schade opnamen van de storm van de laatste week.

Deze stormwater pijp hoort normaliter niet zichtbaar te zijn.

Tja, daar stond vroeger een retaining wall.

Deze zag er toch echt stevig uit, maar de palen van 25 cm diameter waren als lucifer houtjes geknapt.

Honey, I've got good news and bad news. The good news is that the lawn mowing problem is solved, the bad news is that I can't find the veggie garden anymore.

Tja, coastal life. Ook onze eigen beach was flink veranderd. Veel nieuw hout en de duin van stenen heeft aan hoogte en breedte moeten inboeten.

Ik landde in Dunedin in de vrieskou en sneeuw. Door een ongeval op de SH1 moesten we een stuk omrijden over een onverharde weg vol sneeuw en verbaasde koeien. Terwijl mijn chauffeur al glibberendde de Daihatsu Coffin ongeveer op het midden van de zandweg te houden probeerde ik ondertussen met een credit card het ijs van de ruit te schrapen, aan de binnenkant! De airco van deze 'deal van het jaar' wagentje trok de temperaturen namelijk niet. En er komt nog veel meer sneeuw aan de komende dagen. Ik had net een hotel geboekt in Dunedin voor het Internationale film festival daar. Nou moet ik er nog zien te komen in die rode boodschappentas op wielen.

Daarom maar wat extra hete Japanse curry gemaakt. Krijg je het weer warm van!