2 juli 2017: Go Lions

Nee, deze jongens hebben echt niets verkeerds gegeten. Als ze het gras op rennen doen ze nou eenmaal zo. Deze Maori All Blacks (moeten allen van Maori afkomst zijn) zouden de Lions wel even een lesje leren. Ondanks de indrukwekkende Haka (niet echt een warm welkom) kregen ze echter een ouderwets pak slaag. Een geweldige week was het voor de Nieuw Zeelanders.

Eerst zette de echte All Blacks als verwacht de verhoudingen weer recht door van hun Angelsaksische bezoekers te winnen. En vervolgens won 'onze' boot de America's cup. Bij het matchpoint van 6-1 begonnen sommigen nog even te twijfelen (vorige keer stonden ze 8-1 voor en toen gingen de Amerikanen er na wat boot aanpassingen alsnog met de zege vandoor). Nu was het klare taal, 7-1 winst. Leuk om die juichende Kiwi's te zien, maar ik kan er toch niet heel warm van worden. Het blijft een rijkelui sport waar veel en veel te veel geld in om gaat, geld dat veel beter besteed kan worden. 't Is net zoals de formule 1, maar dan minder vervuilend.

Nee, dan een potje golf. Ondanks het winterse weer toch een rondje gelopen eergisteren, in het zonnetje. Niet heel succesvol deze keer, ondanks een par op de 18e. Hoewel ik meer balletjes vond dan verloor raakt ik wel mijn favoriete oranje balletje kwijt. Lag natuurlijk aan de clubs die hoognodig aan vervanging toe zijn!?! Ik sla nog steeds af met een ladies 1 (uit Nienkes tas). Er moet snel een stevige mannelijke hamer komen. Aldus het advies van mijn golfpartner die zelf een balletje het clubhuis insloeg!

Eerst maar eens de zwaai oefenen met de aks. Door de koude kunnen we ineens de achterzijde van de schuur weer zien. Tijd om weer eens vol enthousiasme het bos in te gaan. Veiligheid voorop.
Nu dan nog even een stukje muziek. De vorige keer liet ik al iets van Bjørn Riis horen, nu het toepasselijke nummer 'Winter'

Een van onze drukke weekenden hebben we onze goede vrienden Sue en Louis bezocht in Hawkes Bay.

Na een heerlijke avond met veel te veel wijn voelden we ons zo schuldig dat we vroeg in de ochtend Te Mata peak maar zijn gaan beklimmen.

Zonder zware rugzakken is het natuurlijk makkelijker, maar de avond maaltijd lag nog zwaar op de maag.

't Was een beetje mistig, maar het zonnetje brak af en toe door. Zo maakte ik deze foto waar de zon achter me doorbrak en mijn schaduw met een halo in de mist projecteerde. Scary!

Trots op de top.

Nog wel met wat mist naar beneden, maar de morgenzon breekt al door.

Nog even een wandeling op ons favoeriet strandje (OK, een van de), Ocean Beach, was het weer prachtig. Gelukkig geen foto's en/of filmpjes van ons 50+ aanloop en sprong over het kleine beekje. Laten we maar zeggen dat we nog wat stijf waren, en derhalve nat.

Net een paar dagen in Otaki gewerkt. Sommige mensen hebben daar wel erg hoge verwachtingen van de medische stand. Er kwam een man binnen met een bebloede handdoek om zijn hand. 'Scratch wound' zegt hij. Ik haal de de doek voorzichtig weg en keek tegen zijn kootje aan. De huid, spieren en pezen van de top van zijn vinger waren volledig verdwenen. 'Can you fix it?'. Hij snapte echt niet dat hij zijn halve vinger ging verliezen. Hij wist ook niet waar zijn 'vingerhoedje' was gebleven. Ach ja. Ik heb Trumps tactiek maar toegepast: The plastic surgeon is a really very terrific guy, the best, very good, it's gonna be fantastic, it will be the best surprise. Trump is er trouwens nog steeds, die Amerikanen zijn nog stommer dan ik dacht. Ik heb patiënten met ernstige hersenschade gezien die beter spreken dan die dweil. En Zalm als formateur. De wereld is gek geworden.

Gelukkig zitten wij ver van dit alles. Een onbekommerd gezellige avond gisteren met de Dusky sound crew, na een goed maal keken we naar de tweede ontmoeting van de AB's tegen de Lions. En zowaar, de Lions wonnen, nipt, dat wel, maar toch. Dan is in ieder geval de laatste wedstrijd volgende week nog spannend. Zal toch wel niet zo verrassend zijn als deze zonsopkomst van de week.
In de wintermaanden kijken we regelmatig naar goede films. Een paar aanraders voor jullie: het Ierse 'Sing street', het IJslandse 'Hrutar', het Engelse 'A united kingdom', 'Lion' die in India speelt, het Italiaanse 'Il Confessioni' (uit 2016!!!), en het Italiaanse 'Perfetti sconosciuti', zeer vermakelijk. Voor ons nu na een lange dag hard werken buiten: