27 november 2007

Zittend aan het strandje van Kawakara Bay krijgen we al lezend in onze pockets toch al snel last van pijnlijke rode voeten. Het gat in de ozon laag maakt dat enig enthousiast ten toon gespreid bloot rap wordt afgestraft. Gelukkig is het meer van Taupo aan de frisse kant zodat we daar even kunnen afkoelen. Gezien de 5 graden in kikkerland hebben we natuurlijk niets te klagen over ons zwemvijvertje. Vanaf Kinloch zijn we in twee uur hierheen geklauterd. Afgezien van twee bejaarde troutvissers is hier helemaal niemand. Het lijkt inmiddels al zomer hier. De eenden en een verdwaalde shag keken vreemd en enigzins geïrriteerd toen terwijl wij wel tijd hadden om ons onder de nivea te sprayen, maar niet voor het hier blijkbaar gebruikelijke eenden voeren. Gestoord door het geronk van een motor kijken we op en zien tot onze verbazing dat de boot met de bejaarde vissers recht op ons af komt. Of we een lift terug willen en waar we vandaag komen. Holland?, a couple living nextdoor is also from the Netherlands, the van Liths (waar zitten ze niet). We bedanken vriendelijk omdat we besluiten dat het weer naar boven klimmen in de brandende hitte veel aantrekkelijker is! Op de foto zie je Kawakara Bay liggen vanaf de rotspartij waar we eerst langs kwamen. Ons plekje is linksonder aan het water. Je ziet ook heel goed de ronding van de baai. Het meer van Taupo bestaat uit diverse kraters waarvan de wanden en het onderliggende reservoir zijn ingestort. Zo ontstonden de diverse baaien en het meer. Het meer loopt weer leeg via de Waikato River waar we gisteren langs zijn gelopen en hebben gezwommen. In de rivier mondt ook een klein stroompje uit, 45 graden heet, via een paar kleine poeletjes. Daar hebben we even een heerlijk natuurlijk stoombad genomen, een natural jacuzzi! Langs de rivier liepen we daarna naar de Huka Falls, de plek waar de rivier ineens versmald in een natuurlijk kanaal om daarna weer in de inmiddels lager gelegen rivier te storten. Fantastisch. Geen wonder dat hier ook de beroemde Huka Lodge ligt. Een wat duurder hotel waar m.n. de beroemdheden van de wereld overnachten. Bea, Alex en Maxima sliepen hier o.a. maar ook Pink Floyd. Een gewone kamer zou ons nu € 1000 kosten en daar komen alle extra's nog bij. Denk er nog maar even aan als de blauwe enveloppe weer komt.
Inmiddels heeft de lieve Sylvia-Ann laten weten dat we van harte welkom zijn op de aankomende Engelse test in Rotorua, of we het geld even via de bank willen overmaken of een cheque opsturen. Dat moet ik haar straks nog even uitleggen; voor een bankrekening heb je dus een vast adres nodig en dat hebben we pas als we een baan hebben. Die we pas krijgen nadat we onze 'permanent residency' hebben die we pas krijgen als ik door de Medical Council ben aanvaard. En dat gebeurd pas nadat we geslaagd zijn voor de Engelse test! Vandaag liepen we door het bos in het Engels te brabbelen en ons te verbazen over de vele onlogische dingen in de Engelse taal. Nou ja, raar, er is geloof ik niets zo raar als het Nederlands.
Ik ga weer even verder in 'Dark Star, the sequence of Gorky park'. Lekker uit zo'n winkel met stapels pockets voor een habbekrats. Lezen over de visserij in de Beringzee, zo koel je weer een beetje af. Gegroet.