Begin met een foto van mij aan het avond eten ergens vorige week, nadat ik even op de cross trainer heb gestaan om de werkdag uit m'n stysteem te krijgen. Dan is het even heerlijk bijkomen en eten terwijl de zon ondergaat en het zee geruis op de achtergrond klinkt. Zal vanaf morgen helaas anders zijn, want morgen gaat de klok een uur terug hier en is het dus om 6.30 s' avonds al weer donker. Daar verheug ik me helemaal niet op want die lange lichte avonden zijn heerlijk hier. Wel maakt het skypen met NL weer makkelijker want het tijdverschil is weer 10 uur.
Anyway, zeer drukke afgelopen week. Werken bij een kleine Council betekent hier – in ieder geval voor de mensen in de strategische groep waar ik in zit– dat er heel erg veel ‘consulting’ gedaan moet worden. Vorige week waren dat voor mij 2 avonden praten met mensen die naar de informatie avonden kwamen over de nieuwe 4 lane express way. De mooie 2 lane local road waarvoor ik net al het land had gekocht is in 1 klap van tafel geveegd door de minister van transport in December. Nu krijgen we een 4 lane express way dwars door the district en maar 3 kruisingen om eraf te kunnen. Om toch nog wat in te brengen te hebben is council gevraagd om deel te nemen aan het alliance team (consultants, engineers, constructors etc)edat the road gaat bouwen. Om die negotiations te overleven en ook nog wat acceptabele resultaten eruit te slepen zijn er ‘objectives’ geformuleerd. Daarover moesten we natuurlijk weer eerst met the community praten. Vier lange avonden met in totaal zo’n 200 mensen, dus dat schiet toch lekker op op 47,000 inwoners.Maar goed, het kweekte wel begrip want er werd steun uitgesproken voor het lastige pakket waarin de coucnil nu zit en meestal zijn het de kritiekasters die komen opdagen. Ondertussen worden er allerlei actie groepen gevormd die echt het hele proces willen tegenhouden maar ze zijn niet goed geinformeerd want tegen dit besluit kan je nou voor de verandering eens niet in beroep. Pas als roading agency (zeg maar rijkswaterstaat) de vergunningen om te bouwen helemaal niet zou krijgen zou alles weer tot stilstand kunnen komen en wie weet bouwen dan alsnog een local road alleen 10 jaar later.
Ik had nog een beetje het naive idee dat er wellicht in NZ minder regeltjes zouden zijn dan in NL, tenlslotte maar 4.2 miljoen mensen in dat landje. Vergeet het dus maar; als je denk dat er in NL veel regeltjes en prodcedures zijn waarin iedereen zijn mening kenbaar kan maken; het kan erger! Het besluit proces is op zich qua opzet hetzelfde als in Nederland maar in NL hoeft het alleen maar een 'openbare' procedure te zijn voor besluiten die echt van grote omvang zijn. Hier consulten ze daarnaast ook over van alles om uit te vinden wat the community vindt voordat er ook maar iets gedaan wordt. Dus krijg je allerlei forums en avonden waar vrijwel niemand komt opdagen (slechtse score in de afgelopen maand was een avond waarbij dan 6 aanwezigen waren, waarvan 2 staff en 1 councillor. What a waste of time and money. Want dan weet je nog niks! Het is dus veel te veel en er gebeurt te weinig uiteindelijk.
En andere reden daarvoor is dat verkiezingen hier iedere 3 jaar. Ongeveer 8 maanden wordt er campagne gevoerd, vervolgens kost het 8 maanden om councilors enigszins te leren wat ze eigenlijk moeten doen, want eerlijk is eerlijk iedereen kan hier concillour worden (het lijkt Den Haag wel). Dan hebben ze ongeveer 20 maanden om echt iets te doen en dan moeten ze weer campagne voeren.Waarschijnlijk daarom kreeg de Minister er uiteindelijk genoeg na 10 jaar wachten op een local road en is dit nu het resultaat.
De foto hierboven ben ik met collega's Cath and Sam die mij kwamen helpen voor een paar uur in de Reduce, Reuse and Recyle tent die ik had georganiseerd op the Sustainable Home and Garden Show. Mijn derde alweer en dit keer weer in in een andere rol! Time flies. De voorbereiding was een gestress, heel druk maar de tent was een heel groot success, heb veel complimenten gekregen, toch wel leuk.
In de vroegere uren van de dag kwamen Hannah en Aldrin meehelpen met uitleggen hoe belangrijk dit mantra van de drie r's voor Kapiti is. Ik had van drie supermarkten sponsoring geregeld doordat ze een doos met reusable bags gaven, die mensen normaal gesproken moeten kopen. Plastic zakjes voor boodschappen zijn hier nog doodgewoon en helaas nog niet gewoon afgeschaft zoals al jaren in NL. Bij iedere berg boodschappen dus -tig tasjes. Maar er wordt wel aan gewerkt en het deelnemen aan de 'waste quiz' waarbij de je zo'n tas kon 'winnen' wat heel populair. Mensen zijn van goede wil maar NZ loopt op vuilnis gebied gewoon 30 jaar achter bij Europa. Het is duidelijk dat er wat moet gebeuren, want je kan geen gaten blijven gaten in een eiland er alles er maar indumpen maar de juiste oplossing is heel lastig voor een groot land met maar weinig inwoners; want wie betaalt het? En dan zijn er helaas toch ook nog heel veel mensen die het niets kan schelen, die graven een gat in hun backyard of maken een mooi fikkie met al het plastic erin. Net zo makkelijk. 
Tijdens de show waren mensen heel positief en meestal wisten de kinderen meer dan de ouders wat een goed teken is voor de toekomst. Meestal wel mensen die al geinteresseeerd zijn in more sustainable living maar dat waren er toch ruim 5300 in die twee dagen dat de show duurde. Council orginseert deze show en het is gewoon ernorm leuk om er deel vanuit te maken. Ook al ben je daarna wel helemaal gaar.......Gelukkig heeft Hans dan thuis nog wel een klusje; graszaad strooien en inharken! 
En dan 's ochtends de trap oplopen en tientallen vogels zien wegvliegen die lekker aan het ontbijten zijn. Het is dus meer vogels voeren dan gras groeien. Op de populairste plek vlak naast de vogel drinkbak is er bijna geen graszaadje meer te vinden. Dit gele vogeltje dat we nog niet thuis hebben kunnen brengen, het zou de zeldzame Tararua dwarf hawk kunnen zijn, (maar het is waarschijnlijk een uit het bejaardenhuis ontsnapte parkiet) heeft in ieder geval lekker gegeten de afgelopen dagen. Gelukkig zien we toch al hoopvolle sprietjes opduiken around the house.
Het afmaken van het huis gaat op z'n Kiwi's; er gebeurt niet veel op dit moment. Wij schilderen vrolijk door en proberen ons er niet heel druk over te maken. The builders hebben het huis ingeschreven voor de 'house of the year' verkiezing in the renovation category, dus voordat the judges het huis komen bekijken ergens eind april moet het af zijn. Kennlijk is de planning om dat in de laaste week voor die datum te doen, net zoals een dag voor de verhuizing. Ben benieuwd of Eef een helemaal 'af' huis te zien zal krijgen! Eind deze maand is het zover en gaan we samen even heerlijk genieten hier en van een tripje naar het Zuider Eiland.
Cusguys later, Nienke
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)