Wednesday 2 May 2012

3 mei 2012: Culture shock

Ik ga morgen nieuwe kippen halen. Onze dames waren opgehouden met eieren leggen en omdat Nienke deze kippetjes niet in onze eigen pan wilden zien hebben we ze meegnomen naar Guy en Liesbeth, waar we sliepen voor onze tocht naar Auckland. Guy had al wat recepten in gedachten en greep de gelegenheid aan om zoonlief te leren hoe een kip te slachten. Nienke was al naar binnen gevlucht en zat inmiddels al aan een pinotje te sippen. Air New Zealand heeft hier een website waar ze vluchten voor dump prijzen aanbieden. Gaf ons de gelegenheid om weer eens naar Auckland te gaan. Online een klein Corrola'tje gehuurd, maar die werd ongevraagd geuprade naar deze jofele paars/blauwe bak met spoilers. Konden we even kennis maken met moderne technieken als een achteruitrij camera en je iPod bedienen vanaf je stuur. Paste helaas niet in de koffer.
Parnell is een oud buurtje vol lekkere eet tentjes (heerlijke sushi) en galleries. We zijn er rond middaguur en de kantoren stromen leeg in de gezellige restaurantjes. Mooie oude houten huizen, een wat uit de kluiten gewassen cathedraal en vriendelijke plantsoentjes. De Alvin Pankhurst gallery was zeer de moeite waard, een mix van New Zealands flora en fauna met maori culture. Nog mooier was de Pierre Peeters gallery die ons zeer aansprekende werken had hangen van Mark Cross. Heb nog nooit iemand zo reeel water zien schilderen, net echt. Sommige van zijn werken hebben een protest boodschap in zich (een aanklacht tegen de industrialisatie) en verkopen daarom niet zo goed. Het contrast tussen het fraaie en de vervuiling is niet iets wat velen in de woonkamer willen hebben hangen, maar gelukkig maalt de maker er niet om. Gelukkig nog genoeg andere fraaie werken. Mark blijkt inmiddels op Niue te wonen en dus gaan we daar in September even op bezoek.
Na een avondje bijkletsen met Erik en Miriam bezochten we de farmers market in Makatane terwijl E en M de Aucklandse sportvelden bemanden met hun kroost. Dit gebied kenden we eigenlijk nog niet maar was zeer de moeite waard. Een bijna Frans marktje met een echte scharensliep,
en vele lekkernijen.
Nienke moest natuurlijk even de feijoa wijn proberen, zoete bubbles, ach ja.
Gelukkig was er vlakbij nog een echte winery, Ascension winery, waar we, aangetrokken door de rode tractor in het veld, met name van de chardonnay en de viognier genoten. Doosje is onderweg naar ons huis.
Het fraaie landschap doorkruisend botsten we zomaar tegen nog een winery op, Brick Bay winery.De wijn was wat minder, maar de lunch in de beeldentuin prima.
Daarna moesten we echt weer wat compenseren met een wandeling over Piha beach met Miriam.
Mooi kleurenspel van de zon en de wolken.
We hebben ook weer even bijgekletst met Henk en Sabine die hun fraaie Canadese huis op de North Shore hebben staan. Wetenswaardigheden uitgewisseld rond de kippen en overig kleinvee naast het vuur en tijdens het lekkere Thaise diner.
Op de laatste dag Auckland in om wat musea te bezoeken. Was er net 'graduation' day, engels/amerikaanse stijl. Trotse ouders waren hun geheugenkaartjes driftig aan het vullen door de in toga gehulde toekomstige generatie economen voor elk ook maar enigzins interessant voorwerp of gebouw te fotograferen.

Eerst naar Auckland Art gallery om de 'From Degas to Dali exhibition', geleend van de National Galleries of Scotland te bekijken, naast al het andere, meer contemporary fraais.
Hoe kom je erop. Daarna bezochten we nog het Auckland museum.

We verlieten Auckland wat eerder om de traditionele eind-van-de-middag files te vermijden en hadden daarom nog wat tijd om de Villa Maria winery binnen te vallen. Die ligt vlak naast het vliegveld (mocht je daar ooit nog eens moeten wachten). Een doosje met een aantal van hun single vineyard chardonays werd hier net op de praktijk bezorgd. Studie materiaal zei de receptioniste die het binnen kwam brengen. Moet nog even wachten met studeren, want Nienke is vanavond alweer naar Hawkes Bay vertrokken voor een solid waste conference. Muziek deze week via onze iPod: Ishtar met Horchat Hai Calyptus, geschreven door
Naomi Shemer En de gewelige Peter Frampton met 'Lines on my face', een nummer waar hij beroemd mee werd in 1976 met 'Frampton comes alive'. Hier doet hij het in 2010 nog eens over. Helaas voorlopig geen concert in New Zealand gepland